محمد علی به خاطر مشکلات تنفسی از دوم ژوئن در بیمارستانی در فینیکس بستری بود. او از 1984 با بیماری پارکینسون دست و پنجه نرم می‌کرد و در سال‌های آخر عمر بسیار لرزان، بی‌حرکت و آرام بود. بیماری او ناشی از ضربات پی در پی به سرش در دوران ورزشی‌اش بود. مراسم تشییع پیکر او در زادگاهش لوئیس‌ویل در کنتاکی برگزار می‌شود.
هنر محمد علی در وراجی و رجزخوانی‌های بی‌باکانه و دیدگاه‌های سیاسی صریح، از او یک نماد فرهنگی ساخت که برابر با استعدادش به عنوان یک ورزشکار شگفت‌انگیز بود.
محمد علی با نام کاسیوس کلی در 17 ژانویه 1942 به دنیا آمد. او اولین بار با دریافت مدال طلای المپیک 1960 رم در رشته سبک‌وزن مورد توجه قرار گرفت. او در 1964 با فعالان حقوق بشر همراه شد و بعد از شکست سانی لیسن و کسب اولین عنوان قهرمانی بوکس سنگین‌وزن جهان اعلام کرد مسلمان شده است و نامش را به محمد علی تغییر داد.
ویل اسمیت برای بازی در نقش محمد علی در فیلم "علی" (2001) به کارگردانی مایکل مان نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد. "علی" 10 سال از زندگی بوکسور افسانه‌ای از 1964 تا 1974 را به تصویر می‌کشد، زمانی که او به چهره شکست‌ناپذیر دنیای بوکس بدل می‌شود، مسلمان می‌شود و نامش را به محمد علی تغییر می‌دهد و با خودداری از خدمت سربازی و نرفتن به جنگ ویتنام دولت آمریکا را به چالش می‌کشد.
محمدعلی در 1977 در فیلم "بزرگ‌ترین" (The Greatest) تولید شرکت کلمبیا که از روی زندگی او ساخته شد، نقش خودش را بازی کرد. او در 1979 در فیلم تلویزیونی "جاده آزادی" تولید شبکه ان‌بی‌سی که از روی داستانی واقعی ساخته شد، مقابل کریس کریستوفرسن نقش یک برده سابق را بازی کرد که بعداً سناتور می‌شود. محمد علی مشعل المپیک 1996 آتلانتا را نیز روشن کرد.
او در اواخر دهه 1970 در کارتون "من بزرگ‌ترین هستم!: ماجراهای محمد علی" بجای خودش حرف زد. شخصیت او در این کارتون که شنبه‌ها صبح از تلویزیون پخش می‌شد، دور دنیا می‌گشت و با اهریمن مبارزه می‌کرد.
با این حال، محمد علی روی پرده هیچ‌گاه بیش از مستند برنده اسکار "وقتی سلطان بودیم" (1996) پرشور و بانشاط ترسیم نشده است. این فیلم روایتی مستند از مبارزه تاریخی او با جرج فورمن است که 30 اکتبر 1974 در زئیر برگزار و به "غرش در حنگل" معروف شد.
محمد علی در فیلم می‌گوید: من در آمریکا زندگی می‌کنم، اما آفریقا خانه مرد سیاه‌پوست است. من 400 سال پیش برده بودم، و الان به خانه می‌روم تا در کنار برادرانم مبارزه کنم.
به خاطر مشکلات قانونی و مالی، بیش از 20 سال طول کشید تا لیون گاست کارگردان و تهیه‌کننده"وقتی سلطان بودیم" این پروژه را به سرانجام برساند. در آن مسابقه معروف محمد علی 32 ساله در راند هشتم فورمن 24 ساله را شکست داد تا عنوان قهرمانی را که پس از خودداری از خدمت در ارتش ایالات متحده از او گرفته شده بود، پس بگیرد.
ایفای نقشی کوچک در فیلم "مرثیه‌ای برای یک سنگین وزن" (1962)، بازی در نمایش موزیکال "Buck White" در 1969 که عمری کوتاه در برادوی داشت، حضور در کنار سیلوستر استالونه ستاره "راکی" در مراسم اسکار 1977 و... از دیگر کارهای او در دنیای سرگرمی بود.
محمد علی چهار بار ازدواج کرد و 9 فرزند دارد.
