گیتس ( جورج کلونی ) مجری میلیاردر یک برنامه اقتصادی پر طرفدار در تلویزیون است به نام "هیولای پول"که با این برنامه  به شهرت رسیده .او هم زمان هم اجرا می کند، هم استندآپ کمدی و هم تجارت در وال استریت. ضمن اینکه در این برنامه  مشاوره های  زیادی به افراد مختلف در زمینه بورس و دیگر فعالیت های اقتصادی می دهد.داده است. او به ظاهر انسانی بی دغدغه ، خود شیفته  و خوش ظاهری می رسد که موفق است تا زمانی که در یک برنامه زنده از همین سری برنامه های "هیولای پول" شخصی ( جک اوکانل ) در داخل استودیو مشاهده می شود و او را به گروگان می گیرد. ( سکانس تحقیر کننده ی اول فیلم در رابطه با ارائه کالائی مربوط به مردان، وارد شدن گروگانگیردر ظاهر یک پیک با یک بسته در دست و حضورش در قاب یک برنامه زنده که انگار صاحب ندارد کاملا بیننده را برای دیدن یک فیلم خوب مایوس می کند و همه چیز به نظر یک شوخی بی مزه می آید). مرد گروگانگیر با اسلحه لی گیتس را گروگان می گیرد و او را وادار می کند تا جلیقه ای حاوی مواد منفجره را بپوشد. او مدعی است که بخاطر مشاوره های اشتباه او تمام دارایی هایش را در وال استریت از دست داده است و حالا باید لی گیتس تقاص این مشاوره های اشتباه را پس دهد و...

کایل(جک اوکانل) مالباخته ای است که از نظر شخصیت پردازی هیچ ارتباطی تا به آخر با مخاطبش برقرار نمی کند و گرچه بازی خوبی دارد اما بستری برای هنرنمائی مهیا نیست.حتی حضور دوست دختر حامله ی او هم بی تاثیر است و از این موقعیت مناسب برای بار ملودرام فیلم ، جودی فاستر کوچکترین بهره ای نگرفته است تا جائی که مجبور است در انتهای فیلمش برای اینکه دلمان به حال این جوان بسوزد مجبور می شود اعلام کند که این بخت برگشته چند ماه پیش خانواده اش را هم از دست داده.

در حقیقت جودی فاستر بازیگر و کارگردان 54 ساله قادر نبوده این تسلط بر روایت و تدوین را بر داستان و جزئیات قصه قرار دهد و نتیجه آن  شخصیت هائی خلق کرده که بود و نبودشان برایمان مهم نیست و دلشوره ی هیچ اتفاقی را نداریم حتی برای مرد جذاب هالیوود جورج کلونی.

فیلم کم کم از  سمت گروگانگیری  به کشف حقیقت درباره سیستم مالی وال استریت می رود که باز هم کم می آورد. مرد کلاهبردار وال استریت شبیه به یک شخصیت بدمن کارتون می شود و به راحتی لو می رود بی آنکه ما ذره ای هوش و ذکاوت که ویژکی این قشر با نفوذ است باشیم.

راستی فراموش کردم که بگویم در این فیلم "جولیا رابرتز" هم بازی می کند. البته حق هم داشتم فراموش کنم چرا که شما اصلا وجود او را در این فیلم حس نخواهید کرد. تعداد دیالوگ هایش را به راحتی می توانید بشمردید و البته تعداد قدم هایش را خیلی راحت تر.

شخصیت تهیه کننده و کارگردان تلویزیونی برنامه هیولای پول، «پتی فن» ( جولیا رابرتز ) آن قدرمنفعل است که انگار خودش هم بی انگیزه نیست تا استودیو و لی گیتس را با هم منفجر کند.

حالا کم کم متوجه می شویم که بدبخت تریت فرد در میان این آدم خود گیتس است که موقعیت شغلی اش را بسیار ناپایدار می داند و منتظر است که به زودی ترد شود و در کنار او پتی هم که انگار تاریخ مصرف برنامه اش را رو به اتمام می بیند.

فیلم تمام می شود با سکانسی از جولیا رابرتز و جورج کلونی. سرد و یخ زده تر از همیشه و این کنایه که حالا با وجود گروگانگیری و کشته شدن گروگانگیر و لو رفتن کلاهبرداری های وال استریت  می توان امیدوار بود که برنامه تلویزیونی "هیولای پول" مخاطب بیشتری پیدا کرده باشد و مخاطب حس می کند که اگر این فیلم را نمی دید هم چیزی را از دست نداده بود.بیننده متوجه می شود که جودی فاستر بازیگری را بسیاربهتر از کارگردانی بلد است و این فیلمنامه پتانسیل آن را داشت که بهتر از این باشد.