مرگ هرت توسط دوستش، گری برن، تایید شده است. پسرش ویل در بیانیه‌ای گفت: «با اندوه فراوان خانواده هرت در سوگ درگذشت ویلیام هرت، پدر محبوب و بازیگر برنده اسکار، در 13 مارس 2022، یک هفته قبل از تولد 72 سالگی او، سوگواری می‌کنند. او در آرامش در میان خانواده به مرگ طبیعی درگذشت.

هرت در طول دوران طولانی حرفه ایش نامزد چهار جایزه اسکار شد و دو نامزدی بهترین بازیگر مرد برای «اخبار تلویزیون» و «فرزندان یک خدای کوچکتر» و جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل را برای بازی کمتر از 10 دقیقه در «سابقه خشونت» به دست آورد. او یکی از آینده دارترین مجریان دهه 1980 بود که تبدیل به یک نماد و ستاره سینما شد. هارت بعداً در دهه 1990 نقش‌هایی بازی کرد که نامزدی امی را برای بازی اش به عنوان افشاگر در «خسارات» و ایفای نقش هنری پالسون وزیر خزانه‌داری در «بزرگتر از آن که ورشکست شود» به دست آورد.

اخیرا، هارت با بازی در نقش ژنرال تادئوس راس در فیلم «هالک باورنکردنی» در سال 2008 برای نسل جوانی از دوستداران سینما به خوبی شناخته شد. او بعداً این نقش را در «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» و «انتقام‌جویان: جنگ بی‌نهایت»، «انتقام‌جویان: پایان بازی» و «بیوه سیاه» ایفا کرد.

هرت در 20 مارس 1950 در واشنگتن دی سی به دنیا آمد مادرش، کلر ایزابل، در شرکت تایم کار می کرد و پدرش آلفرد هرت (1910-1996)، یک بوروکرات حرفه ای بود که برای آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده کار می کرد. پدر و مادرش زمانی که او 6 ساله بود از هم جدا شدند و مادرش دوباره با هنری لوس سوم، پسر هنری لوس ناشر مجله تایم ازدواج کرد.

هرت به دانشگاه تافتز رفت و در آنجا الهیات خواند و سپس برای تحصیل بازیگری به جویلیارد رفت. پس از حضور روی صحنه، هارت اولین نقش اصلیش را در «احوال دگرگون‌شده» ایفا کرد که نقش یک دانشمند مشکل‌دار را در فیلم بی‌نظیر کن راسل بازی می‌کرد، که یک ورود چشمگیر در ژانر وحشت بود. اما یک سال بعد، هارت به سطح جدیدی از شهرت دست یافت، و در مقابل کاتلین ترنر در «گرمای تن» ظاهر شد، یک نوآر متحیر کننده که نوع خیانت و تقابل دوگانه آن را که در فیلم‌هایی مانند «خواب بزرگ» و «غرامت مضاعف» دیده بودیم، به روز کرد. این دو فیلم او به ستاره ای بزرگ تبدیل کرد. هارت با نقش اصلی دیگری در «پارک گورکی» و «اندوه شدید» تبدیل به سنگ محکی برای نسل بعدی در بازیگری شد.

همه اینها خیره کننده ترین دوره های بازیگری بودند که هارت در نقش ستاره سینما از آن لذت برده است. از سال 1986 تا 1988، هرت سه بار پیاپی نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد و برای بازی در فیلم «بوسه زن عنکبوتی» هکتور بابنکو برنده شد. راجر ایبرت، که در شیکاگو سان تایمز می نوشت، کار هرت را ستود و او را با خلق «...شخصیتی کاملاً متفاوت که شبیه هیچ کس دیگری نیست که تا به حال بازی کرده است - یک شخصیت رک و پوست کنده تئاتری، اغراق آمیز که هرگز به دنبال جلوه ها نیست." توصیف کرد.

نامزدی اسکار او در «فرزندان یک خدای کوچکتر» و «اخبار تلویزیون»، در نقش یک معلم در یک مدرسه ناشنوایان و یک روزنامه‌نگار مهربان و کم‌هوش، قدرت دیگری از بازیگری او را به نمایش گذاشت. موفقیت تجاری و انتقادها، هرت را به فهرست الف بازیگران رساند، اما به نظر نمی‌رسید که او از این سلبریتی بودن خوشش بیاید.

هرت در مصاحبه ای با نیویورک تایمز در سال 1989 گفت: «این درست نیست که حریم خصوصی من نادیده گرفته شود. من یک مرد بسیار خصوصی هستم و حق دارم که باشم. من هرگز نگفتم که چون من یک بازیگرم شما می توانید حریم خصوصی من را نادیده بگیرید، می توانید روح من را بدزدید."

شاید همین بیزاری از بدنامی بود که باعث شد هرت در طول دوران حرفه ای خود فیلم های مهمی را بازی کند و فرصت بازی در فیلم هایی مانند «پارک ژوراسیک» و «مصائب» را از دست بدهد. دوران حضورش در کانون توجه‌ها با دوره‌ای از مشکلات شخصی برای این بازیگر مصادف شد، دوره‌ای که او با مواد مخدر و الکل دست و پنجه نرم می‌کرد.

هرت در سال 1989 به واشنگتن پست گفت: "من کاملاً بدبخت بودم و در نهایت، به اندازه کافی بدبخت بودم، و با خودم گفتم: دیگر تمام شد، نمی توانم آن را ادامه بدهم، نمی توانم انجامش دهم".

رابطه اش با مارلی متلین، همبازی او در «فرزندان یک خدای کوچکتر» برایش ایجاد مشکل کرد. متلین بعداً در خاطراتش نوشت که هرت از نظر عاطفی و جسمی به او آزار می‌داد. در بیانیه‌ای در آن زمان، هرت از طرف نماینده اش گفت: «یادم می آید که هر دو عذرخواهی کردیم و هر دو برای بهبود زندگی‌مان کارهای زیادی انجام دادیم. البته من بابت هر دردی که ایجاد کردم عذرخواهی کردم و می کنم. و من می دانم که ما هر دو بزرگ شده ایم. من برای مارلی و خانواده اش آرزویی جز خیر ندارم».

دهه 1990 برای هارت از نظر حرفه ای زمان کم باری بود. او به خاطر بازی در «دکتر» در نقش یک جراح متکبر که پس از تجربه مشکلات سلامتی دستخوش تغییر روحیه می‌شود، بسیار مورد تشویق قرار گرفت، اما فیلم‌های دیگری مانند «فرصت‌های دوم» و «تا آخر دنیا» نتوانستند موفقیت خوبی برایش بیاورند. بازی در پاپ کورن اقتباسی در سال 1998 از «گمشده در فضا» موفقیت متوسطی برایش داشت، و پول کافی به دست نیاورد و هارت در طول فیلم بدبخت به نظر می رسید.

او همچنین در نسخه مینی سریال تلویزیونی «تل ماسه»، در «هوش مصنوعی» استیون اسپیلبرگ و در «دهکده» اثر ام نایت شیامالان ظاهر شد.

به نظر می رسید که هرت با موهای بلوندش در نقش های فرعی زندگی می کرد، در نقش جاسوس شهرنشین در «چوپان خوب»، پدری سخت گیر در «به سوی طبیعت وحشی» و از همه به یادماندنی تر در نقش فرعی در نقش رئیس اوباش شیطانی در "سابقه خشونت" زندگی می کرد. نقش او در فیلم دوم، که در آن به برادر قاتل خود اعتراف می کند که "وقتی مامان تو را از بیمارستان به خانه آورد، سعی کردم تو را در گهواره ات خفه کنم"، یک کلاس ارشد بازیگری در سینما بود ه با مهارت بزرگی آن را انجام داد.

هرت از سال 1971 تا 1982 با بازیگر زن مری بث هرت ازدواج کرد و از سال 1989 تا 1991 با هایدی هندرسون ازدواج کرد.