سی و یک نما* - دو روز بزرگتر از "داریوش اقبالی" بود و سه سال کوچکتر از "شهرام شب پره".اگر نمی شکست حالا همسن "محمدباقرنوبخت" سخنگوی دولت روحانی بود.اکنون اما 16 پاییز از آن صبح لعنتی بودار می گذرد. 18 ساله بودم که پر کشید درست سال 1380. در رشت دانشجو بودم.درست همان شهری که قرار بود اولین کنسرت بزرگش آنجا برگزار شود. به شریکش علی فومنی گفته بود: «می خواهم تمام عواید این کنسرت را به تیم فوتبال سپیدرود بدهم».بیخود نبود که فرهاد مهراد قهرمان ملی می دانستش و پرویزقلیچ خانی او را بسان تختی و دلاور موسیقی می نامیدش.
