وی در سال 2001 یک ملاقات با رابین ویلیامز داشت که منجر به ساخت مستندی با رابین ویلیامز(باربت شرودر) شد.این گوریل استثنایی در زمان مرگ 46 سال داشت و درباغ وحش مخصوص خود در شهر کالیفرنیا زندگی می‌کرد.
در سال 1978 عکس وی روی جلد مجله نشنال جیوگرافی او را به شهرت [جهانی رساند و دنیا متوجه گوریلی شد که قادر است کلمات اشاره مختلفی را یاد بگیرد و با انسان ها ارتباط برقرار کند که یکی از عاطفی ترین این ارتباط ها را با رابین ویلیامز داشت.
کوکو در باغ‌وحش سن فرانسیسکو متولد شد و دکتربتی پترسون روانشناس او را برای تحقیق به بنیاد زبانشناسی آورد تا برای پروژه زبانشناسی خود با وی کار کند. این گوریل گویش زبان انگلیسی را هم کاملا متوجه می‌شد.
شرودر فیلمی با عنوان «کوکو، یک گوریل سخندان» ساخت که در جشنواره کن در بخش نوعی نگاه به نمایش درآمد و مورد استقبال قرار گرفت.
کوکو در طول زندگی سوژه چندین کتاب، فیلم ، شوتلویزیونی و مستند برای کودکان شد.
وقتی رابین ویلیامز خودکشی کرد و خبر مرگ وی را به کوکو دادند ، او مثل یک انسان گریه کرد و با زبان اشاره کلمه گریه را نشان داد و تا پایان عمر به دلیل مرگ رابین ویلیامز افسرده بود و هرگز به زبان اشاره کلمه "مسخره بامزه" را که به رابین ویلیامز نسبت می داد تکرار نکرد.
ابراز احساسات مردم سراسر دنیا از مرگ کوکو نشان داد که او به راستی یک ستاره دوست داشتنی بود.
