متن بیانیه مذکور به این شرح است:
در برهه‌ای از زمان ایستاده‌ایم که سخن راندن از هر مقوله‌ای بس دشوار است؛ دیگر از کلمات سرد و سخت هم کاری بر نمی‌آید؛ از این رو سخن را با امید آغاز می‌کنیم که جامعه جهانی در عصر حاضر، بیش از پیش به آن نیاز دارد.
هنر، همیشه کانون نجات انسان از ناهمواری‌های حیات است؛ و تئاتر، نمایشی است از این تلاش هماره انسانی؛ از زایش امید و فرهنگ؛ از تولد زیبایی و زندگی؛ و این قصه از ازل تا به ابد همچنان ادامه دارد.
لحظه پیوستن تئاتر و رسانه کلمه است؛ نگاه است و اندیشه.
در خوانش گروهی آثار، هیأت داوران از اندیشه مستتر در متن، احساس کلمات و تعامل میان اندیشه و احساس به وجد آمد و بار دیگر گفتمان موفق تئاتر و رسانه در بخش‌های مختلف مطبوعات را شاهد بوده است.
عکاسی تئاتر ایران لحظه قطعی که «هانری کارتیه برسون» از آن به عنوان نقطه اوج عکاسی نام می‌برد، یافته است. دیدن، یافتن و انتقال احساسات در مجموعه‌های عکس بررسی شده به چشم آمد. هر مجموعه کلوزآپی زیبا از تئاتری بر صحنه می‌گیرد و قصه ای نو یا حتی کهنه از افسانه زندگی را واگویه می‌کند.
نقدهای تئاتری در مجموعه مورد مطالعه از دیدی زیبایی شناختی و کارشناسانه برخوردار بودند و اغلب آنها از انتقاد بی اصول فاصله داشته و به فرم، محتوا، اجرا، میزانسن و بازی توجه کرده بودند؛ حتی از این هم فراتر رفته و در پی کشف اندیشه داخل متن برآمدند و موفق نیز بوده‌اند. از دیگر سو، منتقدان در برخی نقدهای برون‌گرا، از فلسفه، هنر و جامعه شناسی و تاریخ هم مدد جُسته‌اند که این رویکرد بر پر بُنیه شدن آثار بخش نقد تاثیر زیادی داشته است.
اما در بخش یادداشت با آثاری عمیق و سازنده روبرو نبودیم. اغلب یادداشت‌ها شخصی به نظر می‌رسیدند. چنین پیداست که نوشتار در شبکه‌های اجتماعی از ادبیات نوشتاری مطبوعاتی کاسته و زبان محاوره‌ای جایگزین زبان نوشتاری رسمی شده است.
در بخش مقالات، آثار در دو قالب پژوهشی و ژورنالیستی به تفکیک مورد سنجش قرار گرفت؛ مقالات پژوهشی از ساختار علمی برخوردار بوده که می‌تواند منبع خوبی برای دانشجویان و علاقمندان تئاتر باشد. در مقالات ژورنالیستی اما ضعف در کمیت و کیفیت دیده می‌شود.
آثار رسیده در بخش ترجمه نشانگر تبحر مترجمان آثار در فن ترجمه و همین‌طور آشنایی آنها با ماهیت تئاتر است.
گزارش‌های حوزه تئاتر کم جان و کم نفس بودند؛ گویی اهمیت گزارش در تئاتر از نگاه اهل مطبوعات به دور مانده است.
در بخش گفت‌وگو، اغلب با مصاحبه کننده‌هایی روبرو بودیم که به سراغ سوالاتی ساده و زمینه‌ای پرداخته بودند. در این میان البته بودند مصاحبه کننده‌های صاحب اندیشه که نظرگاه‌شان نسبت به تئاتر، متن را به خوبی رنگ‌آمیزی کرده بود.
هیأت داوران بر این باور است که با وجود کم رمق بودن برخی از بخش‌ها، چشم انداز نوشتاری تئاتری قابل تامل بوده و پلاتوی نوزدهم انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر تلاشی است برای جای دادن صورتک امید بر پرتره انسان معاصر.
فهرست اسامی نامزدهای بخش‌های مختلف نوزدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر:
بخش گفت و گو:
«محسن خیمه‌دوز» از ماهنامه سینما ادبیات، «سبا حیدرخانی» از خبرگزاری ایلنا و «فاطمه فلاح» از خبرگزاری هنرآنلاین
بخش نقد:
«سمیرا بابایی» از ماهنامه دنیای تصویر، «وحید عمرانی» از روزنامه اصفهان امروز و «شهرام خرازی‌ها» از ماهنامه نمایش
بخش یادداشت:
«محسن خیمه‌دوز» از روزنامه شرق و «امید بی‌نیاز» از سایت آفتاب
بخش ترجمه:
«نسرین فلاحی» از ماهنامه شبکه آفتاب، «مسلم آئینی» از فصلنامه نمایش شناخت و «معین محب علیان» از دفتر مطالعات تئاتر
بخش مقاله:
«محمد منعم» از مجله شبکه آفتاب، «حمید امجد» از دفترهای تئاتر نیلا و «عسل عصری ملکی» از فصلنامه علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی
بخش عکس:
«کیارش مسیبی»، «حمید رضایی» و «مریم ملک مختار»
بخش گزارش:
در این بخش هیأت داوران، نامزدی را معرفی نمی‌کند.
هیات داوران متشکل از: دکتر مه‌ناز رونقی، دکتر یونس شکرخواه، دکتر امیر روشن و با همراهی سیف‌الله صمدیان (کارشناس و مشاور عالی هیأت داوران در بخش عکس).
گفتنی است با توجه به شیوع بیماری کرونا و ضرورت رعایت و اجرای دستورالعمل‌های بهداشتی کشور، به زودی از برگزیدگان نوزدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر، طی مراسمی محدود و در حداقل زمان ممکن (در اجرا و نحوه برگزاری مراسم) تقدیر خواهد شد.
