شاید تلخ ترین قسمت از گفته های ثریا حکمت این بود که خواسته است اگر قرار است پس از مرگش در قطعه هنرمندان جایی داشته باشد بتواند حالا این سهمش را واگذار کرده و به جای آن سقفی در این دنیا برای خود بسازد.
البته.... امروز هم شنیدیم که وزارت ارشاد گفته که به وضع زندگی این بازیگر قدیمی و شصت و دو ساله رسیدگی خواهد کرد، حتا به معالجعه ی دندانهایش !!!( من به شخصه از اینکه خانم حکمت مشکل دهان و دندان را هم رسانه ای کرده بودند کمی جا خوردم و آن را دور از شان ایشان دانستم)
این اتفاق تلنگری بود تا نگاهی داشته باشیم به وضعیت بازیگران قبل از انقلاب که در میان آنها هم میتوان نسل سوخته ای را پیدا کرد و گرچه این گفته ها بازیگران مرد قبل از انقلاب را هم شامل میشود اما می خواهیم نگاهمان را بیشتر روی بازیگران زن معطوف کنیم.
بازیگران زن پس از انقلاب اسلامی به سه گروه تقسیم شدند:
گروه اول که فعالیتشان را حتی پررنگتر از قبل ادامه دادند .بازیگرانی نظیر پروانه معصومی، فخری خوروش و ...
دسته دوم آنهائی بودند که دیگر جایی در سینمای بعد از انقلاب نداشتند .بازیگرانی چون فروزان، شورانگیز طباطبایی، ایرن و ...
در این بین چهره هایی چون پوری بنایی،آذر شیوا و فریبا خاتمی ...می توانستند همچنان به بازیگری ادامه دهند اما دستخوش سلیقه ها شدند و برای همیشه از حضور در این عرصه محروم ماندند.
(استثنائی هم در این میان بود. زری خوشکام به همت همسرش زنده یاد علی حاتمی توانست بعد از انقلاب هم با سریال "هزار دستان" تصویر بگیرد که همین حضورهم با واکنش های مختلفی روبرو شد و بعضی از سکانسهای مربوط به او در سریال کوتاه و یا حذف شده وبه این ترتیب هزاردستان آخرین حضور وی جلوی دور بین است.)
و بالاخره دسته ی سوم...
سخت ترین سرنوشت نصیب دسته سوم بازیگران زن شد. آنهایی که نمیدانستند در کجای این چرخه قرار می گیرند و بعضی ها آنقدر دیر تصویر گرفتند که بالا رفتن سن توانایی هایشان را در سینمای ایران که جایی برای بازیگران میانسال به بالا ندارد به هدر داد .
بازیگرانی چون کتایون امیر ابراهیمی ، آفرین عبیسی ...
کتایونی که قبل از انقلاب چهل گیس فیلم "حسن کچل "علی حاتمی بود و حالا از بیماری سرطان رنج می برد و از مدیران سینمایی گله بسیار دارد و نیز درخشش آفرین در فیلم های "طوقی" و" پل" در تاریخ سینمای ایران ماندگار است.ضمن اینکه آفرین عبیسی این فرصت را پیدا کرد که در دو یا سه فیلم بعد از انقلاب حضور پررنگی داشته باشد.
در دسته ی سوم بازیگرانی چون ثریا حکمت هم بودند که به نظر می رسید مشکلی با حضورشان در سینما وجود ندارد . ثریا حکمت را در "ای ایران" ناصر تقوائی دیدیم و در فیلم ها و سریال های دیگر...
اما به مرور پیشنهاد ها برای بازیگرانی نظیر او به دلایلی که شاید باز هم سلیقه ای باشد کم و کمتر شد تا جائی که عده ای کوچ کردند و عده ای هم که مثل ثریا حکمت وابسته به حضور جلوی دوربین امرار معاش می کردند به این سرنوشت که می بینیم دچار شدند.
در انتها نمی خواهم از تیتر این یادداشت دور بمانم: "چرا ثریا حکمت بی خانمان شد؟"
ثریا حکمت بی خانمان شد چرا که سلیقه ها در هنر ،ورزش و حتی فرهنگ به راحتی با سرنوشت امثال این بازیگر، بازی می کنند و به خصوص اهالی هنر ،آینده ی بی پشتوانه و متزلزلی دارند و این تزلزل در کشور ما پررنگ تر از همه جاست.
