«امروز، روز ملی سینماست. روز تکریم هنرهفتم و هنرمندانش. امروز ١١٩ سالگی صنعت سینما در ایران است. اما به راستی چقدر از بودن این روز احساس خوب و خوشایندی داریم؟ چقدر سینمای ما با همه فراز و نشیب هایش توانسته در نشاط و رونق و توسعه و همدلی جامعه مان ایفای نقش کند؟ مگر نه این است که حال و روز هر جامعه ای را می‌توان در سالن های نمایش فیلم و تئاترش جستجو و حس کرد؟ چرا سینمایمان حالمان را خوب نمی‌کند؟ چرا حال مخاطبش را نمی تواند خوب کند؟ چرا حال منتقدش خوب نیست؟ کاملا واضح است؛ چون حال خودش خوب نیست و به زور مسکن و آرام بخش سرپاست.
مسکن‌هایی تقلبی و تاریخ مصرف گذشته‌ای چون فیلم‌های سخیف و مبتذل و حال بهم زن، سینمای ما را سرپا نگه داشته است، تاکید می‌کنم فقط سرپا ولی از درون خراب و در حال آوار.
روز ملی سینما در کشورمان قطعا باید روزی باشد که همدلی خانواده سینما، رونق گیشه‌ها، تولید فیلم‌های ارزشمند در ژانرهای مختلف، ساخت سالن های متعدد و ... را رقم بزند وگرنه فقط یک روز است در تقویم و ولاغیر.
و چه خوب است در روز ملی سینما ضمن آرزوی آرامش روح برای تمام هنرمندانی که برای سینمای ایران زحمت کشیدند و در بین ما نیستند از کارگردان هستی بخواهیم به سینمایمان آبرو، عزت و سربلندی، نجابت، صداقت، قصه‌های خوب، فیلمسازان دغدغه مند، مدیران دلسوز و کارآمد و اهل تعامل و گفتگو، روابط درست و ... عنایت فرماید ... آمین.
جعفر گودرزی
