"مسترکلاس «ورود بازیگر به دنیای نقش» فرصتی بود تا سویه‌ای دیگر از پارسا پیروزفر در کسوت بازیگر برایم آشکار شود.....او تجربه بازیگری خود را در خوانشی تئوریک و تحلیلی صورت بندی کرد و به رمزگشایی جزیی‌نگرانه از فنون بازیگری دست زد که می‌تواند به منتقد کمک کند تا از دریچه جهان بازیگر هم به تحلیل نقش و بازی دست بزند....آموزه‌های پارسا آموزنده و راهگشاه بود و نشان داد که او فقط به واسطه زیبایی صورت به بازیگری گره نخورده و سویه‌های زیبایی شناسی و فرم و تکنیک‌های بازیگری را هم می‌شناسد....چگونگی بازآفرینی عواطف و احساسات بازیگر در پردازش و برساختگی نقش را.....اینکه چطور باید و نباید به دنیای نقش وارد شد و نقش آفرینی کرد....از پروسه رشد بازیگر، فهم فیلمنامه و ارتباطات منطقی آن، بداهه پردازی، اهمیت هماهنگی نقش و دیالوگ با میمیک، فرم و رفتار بازیگر گفت....حتی در جایی از کلاس، وسط حرف‌هایش ناگهان به گوشه‌ای از سالن نگاه کرد و با عصبانیت گفت آقا چیکار می کنی؟ فیلم نگیر دیگه....حاضرین با تعجب سر برگردانند تا ببنند خطاب او به کیست؟....کسی نبود....نقش بازی می‌کرد تا موقعیتی خیالی خلق کند و به شرح فنون بازیگری دست بزند.....در گپ و گفت بعد از کلاس، درباره مهرجویی حرف زدیم....درباره نقش "یوسف" در «مهمان مامان» که نقشی ماندگار در کارنامه اوست....درباره سکانس رقصش با احترام برومند در سریال «در انتهای شب».....درباره اینکه چرا کم مصاحبه می‌کند و کم حرف می‌زند.....در کلاس و همکلامی با او دریافتم حرف برای گفتن کم ندارد و خودآگاهانه به بازیگری می‌نگرد....به زیبایی درونی نقش، نه زیبایی بیرونی نقش‌آفرین."

عکس از فرناز عزیزی در مسترکلاس «شکوه سینما»