محمدرضا لطفی به سوره سینما گفت: ساز و کار جدیدی که برای اکران فیلمهای به اصطلاح «مخاطب خاص» در نظر گرفته اند، شرایط به نسبت بهتری را برای نمایش این دسته از آثار سینمایی ایجاد می‌کند و وقتی این نوع از اکران را با آن چیزی که در دوره‌های قبل وجود داشت مقایسه می کنیم، می بینیم جای امیدواری بسیاری برای موفقیت وجود دارد. البته تأکید می‌کنم از نگاه من گروه هنر و تجربه مختص اکران فیلم‌هایی است که فقط تجاری نیستند و نباید این نوع اسم گذاشتن و دسته بندی به ضرر خودمان تمام شود. فیلم به زودی در گروه هنر و تجربه اکران می‌شود، اما هنوز از زمان دقیق آن بی‌اطلاعم.
این کارگردان اضافه کرد: احساس می‌کنم «روایت ناپدید شدن مریم» جای خود را باز می‌کند و مخاطبش را هم به دست می‌آورد. پیش بینی خاصی ندارم، اما مطمئن هستم کسانی که به ژانر وحشت علاقه دارند یا از فیلم های سایکودرام استقبال می‌کنند، دیدن فیلم من نا امیدشان نمی کند. سعی کرده ام از برخی ادا و اطوارها به دور باشم و دایره مخاطب خیلی ویژه را هم برای فیلمم تعریف نمی‌کنم. در کشور ما برخی فیلم‌ها ذاتا مخاطب بیشتری دارند. مثل آثار کمدی یا طنز٫ از طرفی واضح است که برخی فیلم ها مثل آثار ژانر وحشت برای درصد قابل توجهی از مخاطبان ایرانی مثلا بانوان خانه دار، جذاب نیست. بنا براین کسی که می‌خواهد قدری دورتر از جریان عادی فیلم بسازد، مخاطب کمتری پیدا می‌کند و این به معنای مشکل دار بودن فیلم نیست.
وی در پاسخ به این سوال که چرا به عنوان اولین فیلم به سراغ چنین مضمونی رفته ، توضیح داد: ما در جهانی زندگی می‌کنیم که برای همه چیز تولید انبوه صورت می‌گیرد. این روند برای سینمای ایران و سینمای جهان نیز وجود دارد. در دورانی که تو برای تماشای یک فیلم می‌توانی به مدد ماهواره و اینترنت و ... در لحظه ۳۰ امکان انتخاب داشته باشی، من می‌خواستم یک کار متفاوت انجام بدهم و چیزی را بسازم که با جریان موجود فرق داشته باشد.
لطفی با اعلام اینکه نگارش فیلمنامه جدید وی تقریبا به پایان رسیده، ادامه داد: این روزها در حال کار کردن روی یک فیلمنامه جدید هستم که هنوز اسمی برایش انتخاب نکرده‌ام. این متن، مضمونی اجتماعی دارد و نسبت به فیلم قبلی قصه‌گوتر است. این بار به سراغ یک بحران اجتماعی رفته‌ام که اخیرا در اطراف بیشتر مشاهده می‌کنیم. بعد از شروع شدن پروژه، برای انتخاب بازیگران به سراغ کسانی می روم که به نظرم بیشتر برای کارکتر مناسب هستند و اینطور نیست که بخواهم برای جذب تماشاگر لزوما به سراغ چهره های آشنا بروم یا منع خاصی برای این کار داشته باشم. ملاک من برای انتخاب مناسب بودن بازیگر است و نه میزان شهرت او.
محمدرضا لطفی همچنین گفت: سینمای ما وارد مرحله گذار شده و در شرایط فعلی دیگر بازیگر نمی‌تواند فروش خوب یک فیلم را تضمین کند. اساسا در فیلمسازی نیز نمی توان به طور کامل به ایده آل ها فکر کرد، چون سینما هنری وابسته به صنعت است. برای مثال یک نقاش می‌تواند همه خواسته های ذهنی‌اش را روی تابلو پیاده کند، اما آیا در سینما می شود همه چیز را جوری با هم ترکیب کرد که همه آنچه م‍ی‌خواهی فراهم شود؟ در فیلمسازی افراد و شرایط مختلفی هستند که برای اثر تصمیم می گیرند و در این حالت کارگردان نیز باید با پذیرش همه این مسائل، شروع به کار کند.
محمدرضا لطفی فیلمساز جوانی است که اولین فیلم او با نام «روایت ناپدید شدن مریم» در بخش نوعی تجربه جشنواره سی و دوم فجر به نمایش در آمد. این فیلم با بازی رضا بهبودی، مجید شکری، یاسر جعفری، صدف بهشتی،افسانه ناصری، ملیسا ذاکری، آمنه سرابییان، مهدی حسینی نیا، میثم شاهدی، فوژان قبادیان و دکتر افشین یداللهی داستان مردی است که در سال ۱۳۸۷ در پی حادثه‌ای در جاده‌ایی دور افتاده به کما می‌رود و همسرش مریم شریفی ناپدید می‌شود.
