سی و یک نما - در کارنامه‌ی هر کارگردان صاحب نام ایرانی معمولا دو اثر هست که مخاطبین و حتی منتقدین سینما در برتری آن دو نسبت به هم در تردید هستند که گاه شاهین دو کفه ترازوی سلیقه‌ها و نظرها را در مماس با یکدیگر قرار میدهد. البته یقینا به این معنا نیست که این دو فیلم بهترین ساخته‌ی آن فیلمساز محسوب می‌شوند بلکه نگاهی نزدیکتر به هم دارند و بیشتر با هم مقایسه می‌شوند و یا بیشتر در خاطره‌ها مانده‌اند.
در ادامه دو فیلم از چند فیلمساز صاحب سبک ایرانی را می‌بینیم که بیشتر از فیلم‌های دیگر آنها، با هم رقابت می‌کنند و امتیاز گرفتند.
سی و یک نما - انتخاب هوشمندانه کاراکترها در فیلم "مادر" ویژگی خاص ساخته علی حاتمی بعد از سوته دلان است. کاراکترهایی بسط داده شده از اقشار مختلف جامعه. مادر که گویی نماد "ایران" است و فرزندانش که نماد "مردم ایران".
سی و یک نما - هیچکس باورش نمیشد که این چهره‌ی تکیده، علی حاتمی باشد که به سختی اما پر از انرژی سر صحنه‌ی آخرین فیلمش "تختی" می آمد. فقط وقتی حرف میزد، خودش بود؛ خودِ علی حاتمی. انگار صد سال پیر شده بود و کسی باور نمی کرد که در اولین سالهای دهه پنجم زندگی باشد. برای معالجه به انگلیس رفت اما دوام نیاورد و برگشت. دغدغه‌ی جهان پهلوانش را داشت. سه سال میشد که همه‌ی توانش را گذاشته بود تا این فیلم را تمام کند اما. او تمام شد و فیلم تمام نشد و ای کاش بعد از او هیچ کارگردانی سراغ این سوژه نمی رفت.
یادش گرامی که این سینمای ایران بود که برای دانستن قدر او،
همه‌ی عمر دیر رسید.
سی و یک نما - درگذشت امین تارخ و واکنش ها به این خبر تاسف بار و غیر منتظره، در همین چند ساعت اخیر نشان میدهد که او جایگاه ویژه ای بین مردم، اهالی سینما و هنر دارد. او که یکی از آغازگران کلاس و مدرسه بازیگری نیز بود و چهره های با استعداد بسیاری را به عالم هنر بازیگری معرفی کرد.
با هم ده نقش ماندگار او را مرور می کنیم.
یادش گرامی
سی و یک نما – به مناسبت روز مادر، ده فیلم مهم از سینمای ایران را با مضمون مادر انتخاب کرده ایم، که در آنها مادران نقش پر رنگی داشته اند. با سی و یک نما همراه باشید.
هما گویا / سی و یک نما - خنده اش را نمی دیدیم. جدی بود با کلامی نافذ و اکسون هایی که روی کلمات می گذاشت تا تاثیر بیشتری داشته باشند. کارگردان ها خیالشان راحت بود از نقشی که به او می سپردند و اگر در شخصیت یک گدا هم ظاهر میشد، باز هم مقتدر بود. او دنیای بازیگری را با یک چشم میدید. چشمی که پشت عینک تیره اش پنهان می شد و نگاه، چه جایگاه مهمی در بازیگری و انتقال حس دارد که او بی نگاه هم با بازی فاخرش تا اعماق وجود مخاطب نفوذ می کرد و در نقش های عمدتا منفی اش همیشه یک قهرمان بود.
سی و یک نما - به سبک فرنگی ها شروع تیتراژ فیلم هایی که تهیه کننده اش بود اینطور شروع میشد: "علی عباسی تقدیم می کند". سبکی که ما را یاد الفرد هیچکاک می اندازد. مخاطبان سینما در دهه ی پنجاه به این جمله اعتماد داشتند و می دانستند که قرار است فیلمی متفاوت ببینند. چند نمونه از این آثار ماندگار سینما را در ادامه مرور می کنیم:
سی و یک نما - در چنین روزی علی حاتمی کارگردان سینمای ایران ملقب به سعدی سینما، در سال ۱۳۷۵ چشم از جهان فرو بست. به تازگی لیلا حاتمی عکسی دیده نشده از پدرش منتشر کرده است.
سی و یک نما - سوینا در آستانه سالروز درگذشت علی حاتمی، نسخه ویژه نابینایان فیلم سینمایی «مادر» را با صدای احترام برومند منتشر می‌کند.
سی و یک نما - اگر زنده بودی امروز هفتاد و شش ساله میشدی. امضای خودت را داشتی در سینما و البته که این روزها گاهی می خواهند مثل تو بنویسند و مثل تو بسازند، اما نمی شود که نمی شود.
