از این رو در بازیگری اش هر چه جلوتر امده است، با انسانی تکیده تر و شکننده تر روبرو می شویم که گویی شتاب دارد برای نابودی خویش و حالا واکین فینیکس با آن شمایل جذاب مردانه اش که در جدال با نگاه نیهیلیستی و پوچ و تلخش فرو می پاشد، ما به ازایی برای انسان معاصر درمانده و زخم خورده ای به حساب می آید که نمی داند چطور تسلایی برای تنهایی و استیصال تحمل ناپذیرش بیابد و نمی یابد و کارش به جنون و خودویرانگری می کشد. پس زیاد دور از انتظار نیست که از آن شخصیت عاشق رنجور و ناهنجار در فیلمهای روی خط راه برو (جیمز منگولد) و دو عاشق و مهاجر (جیمز گری) و او (اسپایک جونز) به شخصیت فروپاشیده و تباه شده در مرشد و خباثت ذاتی (پل توماس اندرسن) و تو هرگز اینجا نبودی (لین رمزی) می رسد و درنهایت به کالبد تیره ترین و سیاه ترین جوکر تاریخ فرو می رود تا به تمامی توسط مغاک هولناک نومیدی بلعیده شود.
*نویستده،منتقد و روزنامه نگار
منبع: رویاهای یک انسان اولیه
