فیلم درام «تکه‌های یک زن» (Pieces of a Woman) به کارگردانی کورنل موندروتسو و نویسندگی کاتا وبر در ۴ سپتامبر ۲۰۲۰ در بخش اصلی هفتاد و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز به نمایش درآمد.
در این فیلم ونسا کربی، شایا لباف و الن برستین بازی می‌کنند و اولین تجربه ساخت یک فیلم به زبان انگلیسی برای کورنل موندروتسو است. وی با فیلم «خدای سفید» برنده جایزه نوعی نگاه جشنواره کن شده بود.
براساس پیش‌بینی هالیوود ریپورتر از نامزدهای اسکار ۲۰۲۱، ونسا کربی یکی از تهدیدهای اصلی برای تصاحب جایزه بهترین بازیگر زن در اسکار ۲۰۲۱ است.
فیلم داستان زوجی جوان با نام های مارتا و شان را روایت می‌کند که در آستانه پدر و مادر شدن هستند، اما سهل‌انگاری پرستار باعث می‌شود فرزندشان را هنگام زایمان از دست بدهند. مارتا با داغ از دست دادن فرزندش یک سفر احساسی را آغاز می‌کند. از طرف دیگر پرستار پس از این اتفاق به سهل‌انگاری در زایمان در خانه متهم می‌شود و زندگی‌اش از هم می‌پاشد.
مارتین اسکورسیزی که نامش جزو تهیه‌کنندگان اجرایی این فیلم آمده‌است در متنی دربارهٔ فیلم نوشت:
«خوب است که بتوانید فیلمی را تماشا کنید که شما را غافلگیر کند. این افتخاری است که کمک کنم تا این فیلم همان‌طور که شایسته‌اش است، مخاطبان بیشتری به دست آورد. «تکه‌های یک زن» از نظر من یک تجربه سینمایی عمیق و منحصر به فرد بود. با تماشای فیلم حس می‌کنی به یک گرداب بحران خانواده‌ای افتاده‌ای و با همه افرادش به صورت اخلاقی درگیر شده‌ای و در حالی که به همه کشش داری اما از قضاوت دوری.»
تصویری طولانی و پیچ در پیچ که احتمالاً با یک حرکت برداشته شده؛ شخصیت مارتا با بازی ونسا کربی را در حالی‌که در حال زایمان است به ما معرفی می‌کند. این تجربه‌ای ناخوشایند برای تماشاگر است. اما مهارت و بازی حرفه‌ای کربی، در انتقال احساس درد جسمانی و احساس ناراحتی شخصیت، ستودنی است. ناله‌های طولانی، گیجی و فحش دادن او صحنه‌ای را ایجاد می‌کند که به لطف زبان بدن بازیگر به تماشاگر منتقل می‌شود. این باورپذیری، چیزی است که از درون تماشاگر را شاد می‌کند و حس رضایت به وی می‌دهد.
البته بازی‌های درخشان شایا لباف و الن برستین در «تکه‌های یک زن» در جای جای فیلم یک تصویر واقعی و تلخ را نشان می‌دهند و با اجرای قدرتمند ونسا کربی زنده می‌شود. «تکه‌های یک زن» یک فیلم شخصیت محور است و نه یک فیلم مبتنی بر داستان. روایت فیلم ساده و قابل پیش‌بینی است. آنچه این فیلم را مهم می‌کند، طرح و ایده بکر و تصویرگری زنی مستقل و قدرتمند است که پس از تحمل درد و رنج، تکه‌های جبران‌ناپذیر وجود خود را جمع می‌کند.
«تکه‌های یک زن» در طول فیلم دیالوک چندانی ندارد و تقریبا یک فیلم صامت است. سکوت، نمادها و مارتا سه ماده اصلی فیلم هستند. سکوت مارتا بعد از دست دادن بچه‌اش، نمادپردازی مارتا برای حفظ دانه‌های سیب، گیاهان خشک شده، بشقاب‌های شسته نشده و انباشته شده در خانه‌اش، موهای نامرتب و خنده‌های آرام اما مضحکش - اینها تکه‌های اصلی شکل‌دهنده فیلم جدید کورنل موندروتسو هستند. اگر می‌توانید در سکوت بنشینید و جلوه‌های زیبای زن بودن و پیام های گره گشایی یک زن را تماشا کنید، «تکه‌های یک زن» فیلم شما است.
