فیلم سینمایی «میناری» درامی به نویسندگی و کارگردانی لی آیزاک چانگ است که سال ۲۰۰۷ با اولین فیلم بلندش «میونیورانگابو» به بخش «نوعی نگاه» جشنواره کن راه یافت و راجر ایبرت فقید آن را شاهکاری نامید که «هر فریمش زیبا و قوی است.»
سه فیلم بعدی چانگ چندان موفق نبودند ولی «میناری» / «آب‌چکان جاوانیکا» از همان اولین نمایش جهانی‌اش در جشنواره ساندنس و کسب جوایز تماشاگران و هیأت داوران بخش آثار دراماتیک سینمای آمریکا، درخشش آغاز شد.
«میناری» امتیاز میانگین ٨۷ از صد را از شانزده منتقد در «متاکریتیک» گرفته است و یکی از بهترین فیلم‌های ۲۰۲۰ است.
در فیلم میناری، بازیگران هنرمند و محبوبی مانند استیون ین در نقش جیکوب یی، هان یه-ری در نقش مانیکا یی، آلن کیم در نقش دیوید، نوئل کیت چو در نقش ان، یون یوه-جونگ در نقش سون-جا، ویل پاتون در نقش پاول، اسکات هیز در نقش بیلی، دریل کاکس در نقش آقای هارلن و استر موون در نقش خانم اوه و غیره حضور داشتند و به ایفای نقش پرداخته‌اند.
خلاصه داستان: یک خانواده کره‌ای در دهه ۱۹٨۰ به آرکانزاس نقل مکان می‌کند تا مزرعه‌ای را اداره کند.
یک داستان لطیف و گسترده درباره چیزی که ریشه ما محسوب می‌شود. فیلم میناری داستان یک خانواده آمریکایی-کره‌ای را دنبال می‌کند که به یک مزرعه کوچک در آرکانزاس نقل مکان می‌کنند. آنها در تلاش هستند تا رویای آمریکایی خود را محقق کنند. با ورود مادر بزرگ حیله‌گر، بد دهان اما در عین حال فوق‌العاده دوست‌داشتنی به داستان، خانه این خانواده به‌صورت کامل تغییر می‌کند و زیر و رو می‌شود. بی‌ثباتی و چالش‌های زیادی در این زندگی جدید که در منطقه ناهموار اوزارکس ساخته شده، رخ می‌دهد. اما فیلم میناری نشان می‌دهد که با وجود تمام این مشکلات، چقدر این خانواده قوی و انعطاف‌پذیر هستند؛ اینکه واقعا چه چیزی یک مکان را تبدیل به یک خانه می‌کند.
میناری مانند یک درام داستانی پیشگام عمل می‌کند، این خانواده کره ای-آمریکایی در تلاش برای ایجاد مزرعه خود پر از میوه و سبزیجات کره‌ای است که امیدوارند بتوانند آن را به بقالان سراسر ایالت تحویل دهند. یک میلیون داستان متفاوت برای گفتن وجود ندارد. بیشتر داستان‌ها، حتی داستان‌های شخصی، حاوی عناصر آشنایی هستند یا از منابع مشابهی ناشی می‌شوند.
اما دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد که از طریق آنها می‌توان به لنزهای آشنا، یعنی لنزهایی اشاره کرد که حافظه و یا تجربه جمعی “مشترک” ما را گسترش داده و تغییر شکل می‌دهند. به عنوان مثال، داستان ناسا، که در فیلم‌ها و مستندهای بی شماری روایت می‌شد ، ناقص بود تا اینکه فیلم اشخاص پنهان نمایش داده شدو ریاضیدانان و مهندسان آفریقایی-آمریکایی را در آن مکان معرفی کرد.
بنابراین با چنین فیلمی لنزها و دیدگاه‌های ما نسبت به ناسا پهن‌تر شدند. حالا فیلم «میناری» ساخته لی آیزاک چونگ، که بر اساس کودکی خود او در آرکانزاس ساخته شده است، از این نوع فیلم‌ها است. این فیلم سازی به بهترین و واقعی ترین معنای کلمه، یک فیلم درام سنتی و دیدنی است.
گرچه این داستانی است که قبلاً بارها مشابه آن را شنیده‌ایم، اما ارائه آن از دریچه یک خانواده کره ای-آمریکایی اجازه می‌دهد تا بسیار بیشتر طنین انداز و قابل لمس شود. میناری یک فیلم درام خانوادگی شیرین است که هسته درخشان آن یعنی رشد زندگی این خانواده که هرگز از دید بیننده پنهان نمی‌ماند، حرف اول و آخر را می‌زند. اگرچه غم و اندوه و نزاع فراوانی در میناری وجود دارد، اما خوش بینی آن همچنان مصمم‌تر و پررنگ‌تر است.
میناری درامی است که یک تجربه بسیار خاص، و یک تجربه بسیار محلی را به تصویر می‌کشد و با این کار فیلمی خیره کننده از حقایق جهانی درباره کودکی، خانواده، مرگ و میر، تعلق، رویاها و امید ایجاد کرده است
