روانشناس بودن، فقط سخت نیست، چون هرکس از لحظه‌ای که سفره دلش را برایت باز می‌کند، تو را مسئول هر آنچه از آن به بعد به سرش می‌آید می‌داند!
روانشناس بودن فقط سخت نیست، بلکه بسیار پیچیده است، چرا که گاهی می‌مانی کیفیت را برای مریضت انتخاب کنی یا کمیت را ....
به رفرنست اعتماد کنی یا به قلبت...
روانشناس بودن فقط به این دلیل سخت نیست که وقتی رو به روی یک مراجع قرار می‌گیری، باید نگرانی‌های خودت را دور بریزی و نگران دیگرانی باشی که شاید اولین‌باری است در زندگی‌ات، آنها را ملاقات می‌کنی...
روانشناس بودن فقط به خاطر این سخت نیست که همیشه مسئول شنیدن بدترین خبرها و اتفاقات ممکن که در زندگی انسان‌ها پیش می‌آید هستی....
فقط به این دلیل سخت نیست که می‌بینی با این همه خواندن چقدر حقیری و نمی‌توانی با چند باور ساده و گاهی احمقانه بجنگی..
روانشناس بودن خیلی سخت است چون...
چه در مطبت باشی چه در خانه‌ات، چه در خیابان یا بانک، یک میهمانی یا هر جای دیگر، همیشه باید بهترین و کم‌خطا‌ترین باشی و خطاهای همه زود کمرنگ و خطاهای تو خیلی زود پررنگ می‌شوند چون تو همیشه عنوان "روانشناس" را یدک می‌کشی و
هر جا که باشی، فقط خودت آنجا نیستی، همه همکارانت آنجا هستند و هر خطای تو خطای همه آنان است.
همه‌ی چشم‌ها به سمت توست تا از تو بیاموزند یا خطاهایت را شکار و نقد کنند...
تو باید بهترین باشی تا مراجعینت حرف‌های تو را بهتر از همه به‌خاطر بسپارند. کوچک‌ترین خطایی از جانب تو با تیر "مگر تو روانشناس نیستی!!!!! " شکار می‌شود ....
هرگز نباید تحت تاثیر هیچ حس عاشقانه‌ای قرار بگیری....
بیش از حد عاقل بودن هم برازنده تو نیست..!!!!
تحت تاثیر هیچ رفتار ناشایستی، حتی حق عصبانی شدن هم نداری .. چون تو "یک روانشناسی"!!!!
بی‌تابی در سوگ از دست دادن عزیزی از جانب تو بسیار عجیب است، چون تو همان "سنگ صبوری" که همه از عالم غم‌هایشان به دنیای پر مهر و زیبای کلام و عشق تو پناه می‌آورند.
مشاوران و روانشناسان "آموزگاران روزگارند" که خود با سختی روزگار دست و پنجه نرم می‌کنند و باز لبخند بر لب دارند تا امید ناامیدان بمانند."
نهم اردیبهشت، روز جهانی روانشناس بر تمامی اساتید و همکارانم مبارک.
*مریم گویا / روانشناس
