سی و یک نما - هومن سیدی در جایگاهِ یک نویسنده و کارگردان توانمند است و خوش‌فکر با ذهنی آشفته، درگیر و دغدغه‌مند. فیلم ها و سریال‌هایی که می‌سازد دیدنی است و در عین‌حال آزاردهنده و شاید "وحشی" از همه بیشتر.
سی و یک نما - شب گذشته قسمتِ پایانی سریالِ پرمخاطب پایتخت۷ پخش شد اما نه آنهایی که مشتاقانه در برج میلاد به تماشا نشستند راضی بودند و نه آنهایی که با گیرنده‌هایشان آن را دنبال می‌کردند.
سی و یک نما - تماشای پانتولیک برای مخاطبان نه چندان مشتاقِ برنامه‌های تلویزیون، در وهله اول حضور محمدرضا گلزار به عنوان اجراکننده بود، چه آنها که دوآتشه طرفدار او هستند و بیشتر نسل جوان را شامل می‌شوند، چه آنها که کنجکاو بودند اجرای او را در این مسابقه ببینند که قبلا هم در برنامه‌های دیگر نمره‌ی قبولی گرفته بود و چه آنهایی که دنبال آن بودند تا سوژه‌ای برای تخریب او یا درحقیقت، تخریب تلویزیون پیدا کنند.
اما...
سی و یک نما - وقتی برنامه "اکنون" به میزبانی سروش صحت و میهمانی تینا پاکروان را دیدم، با خودم گفتم که چرا این قسمت از برنامه، بیشتر از آنکه یک برنامه‌ی گفتگومحور باشد، رپورتاژی برای خانم پاکروان و سریالی است که قرار است به زودی از شبکه نمایش خانگی پخش شود و البته من هم کنجکاوانه منتظر تماشا و دنبال کردن آن بودم.
سی و یک نما - یکی از ایرادهایی که در طول جشنواره فجر اخیر به فیلم "زیبا صدایم کن" ساخته‌ی رسول صدرعاملی گرفته شد این بود که چرا تصویر شهر تهران تا این اندازه زیبا و تمیز است و پایان فیلم، خوشایند. فیلمی که کارگردان جسورش با "دختری با کفش‌های کتانی" و "من ترانه پانزده سال دارم" خیلی از تابو‌ها را شکسته بود و حالا هم حس می‌کرد زمانه، زمانِ دم به دم استفراغ زشتی‌های انکارناپذیر روی چهره‌ی جامعه نیست. جامعه‌ای که در بدترین شرایط اقتصادی نیاز دارد که گاهی با حالِ خوش در قصه‌ای تلخ نفس بکشد و در میان اشک‌ها به رابطه‌ی احساسی یک پدر و دخترِ از نفس‌افتاده کمی لبخند بزند.
سی و یک نما - چه اشکالی دارد اگر بلند بلند فکر کنیم و ایکاش‌هامان را بگوییم، آن هم زمانی که هنوز از بعد از اعلام اسامی نامزدهای چهل و سومین جشنواره فیلم فجر داریم در اتوبان با گوزن‌ها سلفی می‌گیریم.
سی و یک نما - در تمام این سالها چه دوران اوج برنامه‌ی هفت و چه دورانی که کیفیت این برنامه‌ی سینمایی در تلویزیون پایین آمده بود و چه حالا، همیشه بیننده‌ی این برنامه‌ی تخصصی سینمایی بوده‌ام و بخصوص در روزهای جشنواره فجر که با اشتیاقی بیشتر آن را دنبال می‌کنم، گاهی برای محک زدنِ نگاه خودم.
سی و یک نما - تماشای فیلم موسی کلیم‌الله حس و حال غریبی دارد. هم می‌شود در نهایت از تماشای یک فیلم خوب لذت بُرد و هم اینکه انگار به یک ضیافت اعیانی دعوت شدی که در آن معذبی اما این سینما، همچنان سینمای حاتمی‌کیاست. حاتمی‌کیایی که با سه فیلم "از کرخه تا راین" ، "آژانس شیشه‌ای"،" بوی پیراهن یوسف"، شما را نمی‌دانم اما من که زندگی کردم، و""بادیگارد"، "ارتفاع پست" و "به رنگ ارغوان" را دوست دارم.
سی و یک نما- دومین فیلم بخش مسابقه جشنواره فجر با محوریت شخصیت "شهید علی هاشمی" اشک هور است که امروز برای اهالی رسانه و منتقدین در برج نمایش درآمد.
سی و یک نما - یوسف اصلانی را خوب می شناسیم. همانی که دغدغه‌اش بچه‌های رها شده و معلول است و خانه‌ی امنی دارد به نام "بهشت امام رضا" تا برایشان پدری کند. او آرزوهای دست نیافتنی بچه‌های محروم از خانواده و یا معلولین بی سرپرست را دست‌یافتنی کرده البته یقینا با چنگ و دندان و حمایت مردم ما که مهربان بودن را بلدند فقط نیاز به تلنگر دارند.
