شعار قالیباف در این مستند تبلیغاتی این است که "آینده زیباست و ما آن را می سازیم " اما در حقیقت فقط خود این شعار است که زیباست.
و به قول ایشان در همین مستند: "به عمل کار برآید ، به سخندانی نیست".
در این فیلم، تصویر بسیار زیبا و جذابی از تهران می بینیم که بی شباهت به تصاویری که از سانفرانسیسکو و منهتن نیویورک ( در تصاویرو عکس ها) دیده ایم نیست. تصاویرتهران، واقعی است اما همه واقعیت ها را نشان نمی دهد. یعنی به عبارتی دوربین در مکان خوبی کاشته شده است چرا که در همین تهران هم جاهائی هست که لوکیشن فیلم هائی چون "ابد و یک روز" می شود و در همین شهر، محله هائی داریم که با فاصله ی چند پله در گرانترین منطقه تهران با بافتی کاملا متفاوت به روشنایی های شهر دهن کجی می کنند.
از طرفی دیگر، تصویربرداری های حرفه ای و زیبای هوائی از تهرانی سبز و آباد، و دغدغه هم همین فاصله هاست.وقتی که دغدغه مردم فقط زیبائی های ظاهری نبوده و نخواهد بود و این زیبائی ها شرط لازم هست اما شرط کافی نیست موردی است که این فیلم در صداقت کم می آورد اما بی انصافی است اگر منکراین زیبائی ها شویم.
قالیباف در مستند انتخاباتی ش می گوید: "فاصله جوانان تا اعتیاد و کارتن خوابی شغل است". این هم گفته ی زیبائی است در این مستند هوشمندانه اما این فاصله ، فاصله ی کمی نیست و دغدغه مردم هم همین فاصله هاست.
در سکانسی از این فیلم شهردار تهران به سرپناهی که برای زنان معتاد ،فراری و کارتن خواب ساخته شده سر می کشد و در آن زنی را با چهره ی سانسور شده نشان می دهد که رتبه هفتصد کنکور و دانشجوی مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف است. یقینا این زن استثنائی است، آنقدر استثنائی که می تواند سوژه مناسبی برای برنامه "ماه عسل" احسان علیخانی باشد و شکار چنین سوژه ای هم در قاب یک مستند تبلیغاتی بیرون میزند چرا که استثنا نمونه ی آماری مناسبی از مردم نخواهد بود، حتی اگر واقعیت باشد اما...منکر نمی شوم که سوژه ی عامه پسندی است.درست مثل بک گراندهای سبز و خرمی که جوانان پشت به آن و رو به روی دوربین از خواسته هایشان از رئیس جمهور آینده در بستراین فیلم می گفتند.
و کلام آخر:
با دیدن این مستند از تهران "مدینه فاضله"ای می بینیم که "همه چیز آروم است و ما چقدر خوشحالیم" و چه خوب می شود که این همه زیبائی را با تمام هموطنانمان در همه ایران با ایرانیان تقسیم کنیم!
توریست هائی که جلوی دوربین برای ما دست تکان می دهند و می گویند که چقدر شهرمان زیباست و چقدر دوستش دارند .
نا شنوایانی که تسهیلات می خواهند و کودکان معلول جسمی که می خواهند برای خودشان پارک مخصوص داشته باشند.
البته در این فیلم هر چه گشتم تا شاید نظر لطفی هم از شهردار تهران در رابطه با اهالی فرهنگ و هنر پیدا کنم تا برای آمال و آرزوهای دوستان و همکارانم هم بستر امنی بسازم ....نبود.
و کلام آخری دیگر اینکه: مستند آقای قالیباف اگر بعد از مستند آقای روحانی پخش میشد شاید انقدر توجه جلب نمی کرد که بعد از مستند انتخاباتی خودزنی آقای جهانگیری و دورهمی با آقایان لیلاز ، بهشتی، زیبا کلام و خانم طائرپور که حتی قشر فرهیخته هم چیزی از آن نمی فهمیدند و رگ غیرت اصلاح طلبان را با سکوتی معنی دار به جوش آورد، روی آنتن رفت، اما تا به اینجا نشان داد که آقای شهردار محمدباقر قالیباف اگر در زمینه فیلمسازی هم فعالیت کنند موفق خواهد بود.
