با این حال، وقتی یک کارآکتر در ۵ فصل جایگاه ویژه ای دارد، حذف او هم باید در شان این کارآکتر باشد و کرامت وی حفظ شود به همین دلیل انتظار داشتم که خداحافظی پایتخت با شخصیت بابا پنجعلی با فرش قرمزی در قصه پردازی روایت و به تصویر کشیده شود و همانطور که با عزت و احترام در قصه زندگی کرد، با عزت و احترام یک بزرگ خانواده که دوستش داشتیم - هرچند که دچار آلزایمر بود- با پایتخت خداحافظی کند. اما به واقع ناامید شدم و مرگ او در اثر گیر کردن لقمه ی بزرگ در گلویش!!!، برخورد بی تفاوت با حذف او از خانواده و روایت ، بی احترامی و به سخره گرفتن اهدای اعضای او، موجب تاسفم شد و گرچه همه می دانیم ، در این سن و با این شرایط جسمی، پنجعلی واجد شرایط اهدای عضو نبود اما از آنجا که پایتخت یک سریال فانتزی نیز محسوب می شود، همین مورد هم می توانست موجب جذابیت پرداختن به مرگ بابا پنجعلی شود که سبک شمردن و شوخی کردن با آن به نظر اخلاقی نبود، به خصوص فروش اعضای بدن او توسط تقی و بهتاش، آن هم به یک خلافکار.
هر چه پایتخت در این چند قسمت پیش می رود، گرچه از نظر طنازی کم از فصل های قبل ندارد، اما حیرتم چند برابر می شود. برای مثال وقتی می بینم بنیان و فرهنگ خانواده و اهالی "علی آباد"ی که اشلی از زندگی سنتی مازندران است و حس خوبی با آن داشتیم، کاملا از هم پاشیده. رحمان و رحیم، رحمت برادر بزرگتری که حکم پدری به گردنشان دارد کتک میزنند و مواد مخدر مصرف می کنند و بهروز که نمی دانیم چطور بعد از دو سال، هفت سال بزرگتر شده، بسیار بی ادب و ناهنجار است. این توَضیح را هم بدهم که شخصیتی مثل "بهتاش" از اول یک کارآکتر و تیپ محسوب می شود که رفتارهایش حتی ناهنجار هم قابل قبول و دلنشین است . چیزی که در مورد برادر کوچکتر توی ذوق میزند.
ما در پنج فصل قبلی پایتخت، شخصیت ها و خانواده و بستگانی را می دیدیم
که در کنار تمام کل کل کردن ها، قهر و آشتی ها، بسیار با یکدیگر همراه، همدل و پشت یکدیگرند و حالا چطور در این قسمت تا این اندازه از هم فاصله گرفته اند و به هم دروغ می گویند عجیب است.واقعا چرا همه در این خانواده کاملا معمولی اما دوست داشتنی مرتب به هم دروغ می گویند؟ حتی "هما" که شخصیت کاملا ایده آل پایتخت است؟ چطور "ارسطو" یکسال در زندان ملاقاتی ندارد؟ و چطور "فهیمه" خواهر خانواده بدون نسبتی که رسمی شده باشد با "رحمت "جلوی برادرها و فرزندانش تا این اندازه راحت است؟آن نقی و بهنود غیرتی چطور تا این اندازه روشنفکر و بی تعصب شدند؟
(فراموش نکنیم که از یک خانواده ی سنتی صحبت می کنیم).
چرا باید هما در مورد اردو رفتن بچه ها به نقی دروغ بگوید ( می توانست قانعش کند و یا اصولا این اردو رفتن چه نقشی در روند داستان داشت، آیا موجب تعلیق خاص و تاثیر گذاری شد؟
چرا پرداختن به موضوع مواد مخدر انقدر ساده و دم دستی شده؟
چرا حتی به واسطه ی " آب زم زم " هم باید در این سریال حس بی اعتمادی را در ذهن بیننده پروراند؟ آیا اسمش را می توان تعلیق در داستان گذاشت؟ به نظرم که خیر.
در روزهایی که بیننده به تلویزیون بی اعتماد شده، اینکه در داستان هایمان هم کلک بزنیم، حس خوبی یقینا ندارد.
و در آخر....چقدر بد که حالا ما در پایتخت۶، شوخی های رکیکی را در لفافه می شنویم که پیش از این، در چارچوب این سریال هرگز نشنیده بودیم و شاید بهانه ای باشد تا یادی کنیم از "خشایار الوند" که روحش شاد که پایتخت را انگار بهتر می شناخت و با محسن تنابنده و سیروس مقدم مثلث بهتری را شکل می داد.
ما در این علی آبادی که به درستی نقطه ی دقیق جغرافیایی ندارد و می تولند در گلستان باشد یا مازندران و صرفا نمادی از شمال کشور محسوب می شود به دنبال رفاقت ها یی نشات گرفته از فرهنگ و آداب و رسومی هستیم که چندین سال است نوروز تلویزیونمان را سبز کرده است و حال در یک نوروز کاملا متفاوت و سخت، به دنبال پایتختی می گردیم که انگاری شخصیت هایش گم شده اند.
