جمعه, 09 بهمن 1394 00:34

پشت بام تهران نقطه ی عطفی دیگر برای بازیگری بزرگ که در "شام آخر" همه را غافلگیر کرده بود

نوشته شده توسط
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)
پشت بام تهران نقطه ی عطفی دیگر برای بازیگری بزرگ که در "شام آخر" همه را غافلگیر کرده بود پشت بام تهران نقطه ی عطفی دیگر برای بازیگری بزرگ که در "شام آخر" همه را غافلگیر کرده بود

سی و یک نما – هنوز هم خیلی ها از این بازیگر بزرگ سینمای ایران مکدرند که چرا اجازه نداد تا مردم در بدرقه ی مادرش که مادر سینمای ایران بود ، او را همراهی کنند. ثریا قاسمی که خود، در مقام بازیگری ، مادر این حرفه است حالا در نیمه ی دوم از هفتمین دهه ی  زندگی و پس از یک عمر فعالیت در زمینه دوبلاژ و بازیگری و پس از سالها که از درخششش در نقشی متفاوت با فیلم "شام آخر" همه را شوکه کرد بار دیگر در سریال "پشت بام تهران" بازی متفاوتی از نقش تکرار شده ی مادر عرضه می کند که نشان می دهد یادگار با ارزش همان مادر سینمای ایران یعنی زنده یاد "نادره "است. ضمن اینکه فراموش نکنیم که نقش های تکرار شده بسیار دشوارتر از نقش های متفاوتی هستند که بازیگر دستش برای هنر نمائی باز است.

طاهره آشیانی در روزنامه جام جم با تیتر "تصویر بهترین مادر سینما و تلویزیون " یادداشتی در مورد ثریا قاسمی و به بهانه "پشت بام تهران" نوشته است:

چند سالی است بدون حرف و حدیث کارش را انجام می‌دهد و به خبرنگارانی که برای مصاحبه با او تماس می‌گیرند، با قاطعیت جواب منفی می‌دهد. انگار تمام حواسش را متمرکز کرده تا نقش‌هایش را آن‌قدر خوب بازی کند که تحسین همه را برانگیزد.

شاید به همان اندازه که برای گفت‌وگو با خبرنگاران سختگیری می‌‌کند، در انتخاب نقش‌هایش هم سختگیر شده و به آنهایی جواب مثبت می‌دهد که برایش شرایطی را فراهم می‌‌کنند که او بتواند نشان دهد، استاد بازیگری است.

ثریا قاسمی که 75 سالگی را پشت سر می‌گذارد، سرش را در لاک خود فرو برده و همه انرژی‌اش را گذاشته برای مقابل دوربین تا نقش «مامان طاهره» در سریال پشت‌بام تهران را آنقدر خوب و باورپذیر بازی کند که همه را تحت تاثیر قرار دهد و به فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان یادآوری کند که هنوز هم دود از کنده بلند می‌شود و اگر نقش خوبی نوشته شود؛ ثریا قاسمی هست که می‌تواند آن را عالی اجرا کند و ثابت کند که بازیگری باید در خون آدم باشد و مثل عشق انگیزه دهد.

قاسمی با بازی در سریال پشت‌بام تهران نشان می‌دهد که بازیگری عشق وعلاقه اوست و او ا‌ز آن دست بازیگرانی نیست که بگوید من که بار خود را بسته‌‌ام، افتخارات را کسب کرده‌ام و طعم شهرت را چشیده‌ام پس حالا فقط بروم مقابل دوربین که دستمزدی بگیرم و مردم هم ثریا قاسمی را ببینند و کارگردان هم دلش خوش باشد که پیشکسوت بازیگری در سریال یا فیلمش بازی می‌کند.

ثریا قاسمی مقابل دوربین می‌رود تا نشان دهد که بازیگر است؛ برای حرفه‌اش و مردمی که چشم به تلویزیون می‌دوزند تا داستانی از جنس زندگی‌ خودشان را ببینند، آنقدر احترام قائل است که همه تجربه‌ سال‌ها بازیگری را به کار می‌گیرد تا متفاوت باشد. از صدایش به بهترین شکل استفاده می‌کند تا فن بیانش مکمل بازی‌اش باشد. می‌داند که چشم، یکی از مهم‌ترین اعضای بدن برای نقش‌‌آفرینی است پس از آنها نهایت استفاده را می‌کند تا به هاله و مادرش به غیاث و آهی به الهام و بقیه بگوید که چه در سر دارد و تجربه سال‌های زیاد زندگی شامه‌اش را قوی کرده تا اتفاقات را قبل از رخ دادنشان پیش‌بینی کند.

ثریا قاسمی در سریال پشت‌ بام تهران همان‌قدر دوست‌داشتنی و خوب است که در سریال در پناه تو بود. همان‌قدر صمیمی و آسیب‌پذیر است که در سریال قلب یخی بود، همان‌قدر برای خانواده‌اش نگران است که در سریال جراحت بود.

ثریا قاسمی استاد بازیگری است. هر چند آنهایی که برای بازیگران می‌نویسند یا برای آنها برنامه‌های تقدیر و تشکر ترتیب می‌دهند، معمولا از لقب استاد برای بازیگران مرد استفاده می‌‌کنند و در مدح آنهایی می‌نویسند که به اصطلاح لابی دارند و می‌دانند چگونه خود را بزرگ کنند اما ما در مدح ثریا قاسمی می‌نویسیم؛ چون او سال‌هاست مَنش و زندگی بهترین مادرها و مادربزرگ‌‌ها را برای ما به تصویر کشیده، همان گونه که مادرش زنده یاد حمیده خیرآبادی سال‌‌های سال بهترین مادر سینما و تلویزیون بود.

طاهره آشیانی - جام‌جم

 

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید