از ویژگی های سریال هایی که "بهرنگ توفیقی" سازنده آن است می توان به این مورد اشاره کرد که به اندازه ای گیرا هستند که حتی منتقدینی که به این سریال ها ایراد می گیرند هم کنجکاوانه کار او را دنبال می کنند و بی تفاوت از کنارشات نمی گذرند. حالا چه سریال "پدر" باشد در تلویزیون و یا "آقازاده" در شبکه نمایش خانگی و بعضی از سریال های او نظیر "انقلاب زیبا"و "پشت بام تهران" هم هست که منتقدین هم نمی توانند با موفق و دیدنی بودن آنها چندان مخالفتی داشته باشند.
و ....حالا سریال "افرا" با سوژه ای به ظاهر ساده و تکراری ( همانطور که در ابتدا اشاره شد هنوز داستان اصلی شکل نگرفته) در همین ابتدا توجه لازم برای بیننده ای که با تلویزیون ارتباطی بسیار کمتر از گذشته دارد را به خود جلب کرده که علاوه بر کارگردانی درست و قاب های چشم نواز، یکی از مهمترین پارامترهای آن بازی های بسیار خوب و به اندازه ی بازیگران است که این دو (کارگردانی و بازیگری ) به گونه ای وابسته و تاثیر پذیر از یکدیگرند.
"روزبه حصاری" که فکر می کردیم شاید بازی خوب او در "بچه مهندس" که موجب شناختن بیشتر او در زمینه بازیگری شد، اتفاقی بوده ودر آینده دوباره خودش را تکرار خواهد کرد، در افرا با نقشی کاملا متفاوت، چند پله بالاتر از قبل ایستاده و تحسین برانگیز است، "پژمان بازغی" که پس از مدت ها توانایی های بازیگری خود را به رخ می کشد و در افرا بی نظیر است، مهدی سلطانی با نقشی مشابه با کاراکتری که پیش از این هم نزدیک به آن شده اما در نقش آفرینی استادی است که همیشه حرف تازه ای برای گفتن دارد و "محمد صادقی" بازیگر جوانی که پیش از این وی را در نقشی کاملا متفاوت با سریال "مانکن" شناخته بودیم، در نقش پیمان بسیار خوب ظاهر شده است.
و نام بازیگران خوب دیگری هم در تیتراژ آمده که هنوز وارد قصه نشدند و یا نقششان شکل نگرفته است.
در مورد بازیگران خانم نیز باید بگوییم که چالش خاصی در نقش آنها تا به اینجای کار نبوده که بشود با قاطعیت در موردش نظر بدهیم اما مسلما "مینا وحید" نیز در شخصیت درونگرای خود باور پذیر ظاهر شده است و این بازیگر گیلانی کماکان نشان داده که در نقش آفرینی توانمند است و "فریبا متخصص" که یقینا در قسمت های بعدی توانایی های وی را در شخصیت پردازی خواهیم دید و بازیگر جوان سارا باقری که تا این قسمت هم بازی خوب و پایاپایی داشته است.
داستان در سه قسمت نخست فقط مقدمه است تا با کاراکترها و دغدغه هایشان آشنا شویم و قصه به گونه ای کلاسیک و خطی روایت می شود تا در ادامه به اوج و تعلیق برسد.
پدری متمول و مغرور که فکر می کند دنیا در دستان اوست، پسری که آنقدر در کارش غرق شده است که از زندگی خانوادگی خود غافل مانده ، زنی پزشک که برای دیده شدن توسط همسرش مسیر اشتباهی می رود و دروغ می گوید، دختر جوان دانشجویی که عاشق هم کلاسی خود شده و می داند فاصله ی طبقاتی مانعی بر سر راه اوست ، پسر دانشجوی نخبه و المپیادی که عاشق دختر است و با دست خالی از عشقش دفاع می کند و ...مردی که از صفر شروع کرده و با تلاش به نقطه ی مناسبی تا رسیدن به آرزوهایش رسیده و برای جبران تمام تحقیرهایی که شده می خواهد زندگی نویی بسازد...
برای خود، همسر، فرزندی که در راه دارد، مادرش که پدر، او را تنها گذاشته و برای برادری که حالا عاشق دختر کارفرمای او شده؛ همان کارفرمایی که مدام او را تحقیر می کند....
بستر داستان افرا در گیلان می گذرد و بیشتر بازیگران آن یا اهل شمال هستند و یا ریشه در این خطه دارند حتی خود کارگردان هم از مادری گیلانی است و به همین دلیل یک حس خوب نهفته در بازی ها و عوامل مشهود است و این دانایی سازندگان سریال را نشان می دهد، ( اینکه نویستدگان افرا اهل کجا هستند را نمی دانیم) . و گویش های درست هم نشان از همین دارد گرچه روزبه حصاری شمالی نیست اما چقدر در نقش یک پسر شمالی باورپذیر ظاهر شده است.
گفتنی است که طرح اصلی فیلمنامه ی سریال افرا به عهده نویسندگان فیلمنامه ی فیلم تحسین شده ی "شنای پروانه"، پدرام پور امیری و حسین امیری دوماری بوده و فیلمنامه توسط فرزاد فرزانه و امیرحسین نجف پور نوشته شده است.
به هر حال پس از سه قسمت نمی توان نقدی پر محتوا در مورد افرا نوشت اما در همین اندازه هم می توان تماشای سریال افرا به تهیه کنندگی مجید مولایی و محمد کامبیز داربی را به بینندگان پیشنهاد داد.
دیدگاه‌ها