سی و یک نما - خیلی قبل‌ها وقتی کارتون گالیور را می‌دیدیم از صدایی که روی این کارآکتر به فارسی حرف میزد لذت می‌بردیم. صدایی که آنقدر روی گالیورِ محبوبِ ما می‌نشست که انگار نه انگار صداپیشه‌ای دارد به جای او حرف میزند. همانقدر که این تصویرهای متحرک را جان‌دار می‌دیدیم.
بعدها در سریال کوچه اقاقیای رضا عطاران در دهه‌ی طلایی سریال‌های کمدی تلویزیون هم کارآکتر "فری چشم قشنگ" پسر بزرگ آقاجون (زنده‌یاد منوچهر نوذری) که ما را کمی هم به یاد مرحوم "سعید راد" می‌انداخت توجه‌مان را جلب کرد.
و هفته گذشته در بزرگداشت استاد "فرامرز قریبیان" چهره‌ای را دیدیم که برایمان آشنا بود اما انگار به خاطر نمی‌آوردیم. او "شهاب عسگری" بود. تکیده و لاغر که توانِ راه رفتن نداشت و با واکر در مراسم حاضر شده بود.
شهاب عسگری می‌گوید که نه سکته قلبی کرده و نه سکته مغزی. بلکه در آلمان جراحی داشته که منجر به عفونت و کیستی شده که بخشی از بدنش را فلج کرده است.
