سی و یک نما - حضور چند چهره‌ی هنری و سینمائی انگشت‌شمار در مراسم خاکسپاری زری خوشکام برای همه سوال‌برانگیز بود. البته که انتظار نبود دولتی‌ها و وزارت ارشاد یا سازمان سینمایی یا حتی خانه سینما در رابطه با بازیگرِ قبل از انقلاب واکنشِ خاصی نشان دهند اما از طرفی دیگر بستر مناسبی هم می‌توانست باشد برای اهالی هنر و سینما و سیاستی که به ممنوع کار شدن هنرمندان قبل از انقلاب اعتراض داشتند.اما اینطور هم نبود!
سی و یک نما - صبح امروز چهرشنبه سیزدهم دیماه، مراسم تشییع و خاکسپاری دکتر "امیربانو کریمی"، استاد پیشکسوت زبان و ادبیات فارسی در قطعه ۸۰ بهشت زهرای تهران برگزار شد.
سی و یک نما - امیربانو کریمی (مصفا)، استاد برجسته ادبیات فارسی، همسر استاد "مظاهر مصفا" و مادر "علی مصفا" بازیگر توانمند سینما، روز یکشنبه دهم دیماه در سن ۹۲ سالگی گذشت.
سی و یک نما - فیلم سینمایی "چرا گریه نمی‌کنی؟" به نویسندگی و کارگردانی علیرضا معتمدی و تهیه‌کنندگی سید رضا محقق ساخته ۱۴۰۱ است. علیرضا معتمدی، باران کوثری، هانیه توسلی، فرشته حسینی، مانی حقیقی، لیندا کیانی، نهال دشتی، امیرحسین فتحی و علی مصفا در این فیلم به ایفای نقش پرداختند. این فیلم در چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد و میثم مولایی تدوین‌گر فیلم چرا گریه نمی‌کنی؟ برنده سیمرغ بلورین بهترین تدوین در این جشنواره شد. عدم حضور عوامل این فیلم در اکران جشنواره سال گذشته فجر، حاشیه‌هایی نیز به همراه داشت.
سی و یک نما - هفت بازیگر فیلم سینمایی «چرا گریه نمی‌کنی؟» به کارگردانی علیرضا معتمدی با انتشار بیانیه‌ای از حضور در جشنواره فیلم فجر انصراف دادند.
سی و یک نما - شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی با صدور پروانه نمایش سه فیلم موافقت کرد.
سی و یک نما - «انبار» به جشنواره فرهنگی – هنری «ترواک» در ترکیه راه یافت.
سی و یک نما - پنجاه و هفتمين جشنواره بين‌المللی آنتالیای ترکیه (اسکار ترکیه) جایزه بهترین کارگردانی بخش مسابقه جهانی را به مسعود بخشی برای کارگردانی فیلم «یلدا» اهدا کرد.
سی و یک نما - جايزه بزرگ سينمایی مجله فرانسوی «اِل» به فیلم سینمایی «يلدا» به کارگردانی مسعود بخشی فیلمساز ایرانی اهدا شد.
هما گویا / سی و یک نما – مدت هاست که بازیگر با ارزشی به نام "هدیه تهرانی" تبدیل به تیپی شده که به هیچ عنوان نمی خواهد، چه روبه روی دوربین و چه در تصاویررئال از آنچه در سال های اخیر دیده ایم و می بینیم، فاصله بگیرد. حالا چه در حال کمک های انسان دوستانه و به دور از نمایشش، چه در فیلمی چون "روزهای نارنجی" و چه حتی در سریالی تحت عنوان "هم گناه". در حقیقت مدت هاست که به نظر می رسد که این محیط و شخصیت پردازی ها هستند که باید خود را با این "تیپ" هماهنگ کنند تا هدیه تهرانی به عنوان بازیگری که قرار است کارآکتر متفاوتی را از خود ارائه دهد. به بیان بهتر، انگار که نقش با نگاه به کارآکتر او نوشته می شده و یا کارگردان از روی همین تیپ الگو بر می دارد. اما از حق هم نباید گذشت که این تیپ انقدر روی او نشسته و باورپذیر و محکم است که کم کم به آن عادت کرده ایم و از آن لذت می بریم.
