هما گویا / سی و یک نما – مدت هاست که بازیگر با ارزشی به نام "هدیه تهرانی" تبدیل به تیپی شده که به هیچ عنوان نمی خواهد، چه روبه روی دوربین و چه در تصاویررئال از آنچه در سال های اخیر دیده ایم و می بینیم، فاصله بگیرد. حالا چه در حال کمک های انسان دوستانه و به دور از نمایشش، چه در فیلمی چون "روزهای نارنجی" و چه حتی در سریالی تحت عنوان "هم گناه". در حقیقت مدت هاست که به نظر می رسد که این محیط و شخصیت پردازی ها هستند که باید خود را با این "تیپ" هماهنگ کنند تا هدیه تهرانی به عنوان بازیگری که قرار است کارآکتر متفاوتی را از خود ارائه دهد. به بیان بهتر، انگار که نقش با نگاه به کارآکتر او نوشته می شده و یا کارگردان از روی همین تیپ الگو بر می دارد. اما از حق هم نباید گذشت که این تیپ انقدر روی او نشسته و باورپذیر و محکم است که کم کم به آن عادت کرده ایم و از آن لذت می بریم.
