دو سه بار شاهد آنونس فیلم "نفس"در کنار دیگران بودم و عکس العمل افراد متفاوت که متفق القول می گفتند که این دو بازیگر در قالب این دو کارآکتر چقدر خوبند در فیلم "نفس". راست می گفتند بازی شان انقدر خوب است که "نفس" آدم را بند می آورد. حتی بدبین ترین مخاطبان عام سینما هم باورشان نمی شود که پانته آ پناهی ها برای بازی در نفس سیمرغ بلورین نگرفته است و یا در استحقاق شبنم مقدمی در این فیلم برای هر جایزه ای شک کنند. تصمیم گرفتم که در باره ی این دو زن ، این دو بازیگر ، این دو معجزه گری که در هر نقشی ، رنگ عوض می کنند و به قصه و فیلم و نمایش رنگ می دهند بنویسم و آن هم به بهانه آغاز اکران فیلم "نفس" از همین چهارشنبه.
تمام عکس های پشت و روی صحنه را زیر و رو کردم. بازیگر اول و آخر شما بودید. پشت دوربین ، کنار دوربین ، همراه دوربین و..و..و.دو سوم کل عکس ها فقط خود شما بودید و پیدا کردن نماهای مختلف از حضور بازیگر ها و قاب هائی که با فیلم بسته شده است بسیار کم. ستاره شما بودید و البته بازیگر خردسال و دوست داشتنی فیلم خوب "نفس".
بالاخره مجبور شدم از بین همان چند عکس تکراری یکی را که از همه بیشتر تکرار شده بود اما نمای نزدیکتری داشت انتخاب کنم .شروع کردم به نوشتن که تیزرتازه ای از فیلم نفس از تلویزیون پخش شد. متعجب شدم. حتی تیزر فیلم هم شمائید که رو به روی دوربین نشسته اید و از "نفس" می گوئید.
تیزری که کوچکترین کمکی به جلب توجه مخاطب برای دیدن فیلم نمی کند. نمی دانم این قاپیدن لنز دوربین انتخاب شماست یا مشاوران تبلیغاتی فیلم اما هر چه هست خوب نیست.یک جور خود محوری زوج هنری را نشان می دهد که از فیلم ها و نگاهشان مشخص است که خود محور و خود شیفته نیستند. لطیفند و هدفمند برای خلق یک فیلم تا ما را کمی به فکرفرو ببرد.
به همین اندازه و کوتاه و شایدابتربسنده می کنم. ببخشید خانم نرگس آبیار!که نفسم را در سینه حبس نکردم. نفسم بند می آمد اگر نمی گفتم.
ببخشید که از عکس شما در این یادداشت کوتاه وام نمی گیرم.
