امین تارخ ، نوید محمدزاده ، گلاب آدینه ، سیروس الوند ، علیرضا داوود نژاد ، منوچهر شهسواری ، حبیب رضایی ، محمدمتوسلانی و.... از جمله هنرمندان حاضر در این نشست بودند. که به ترتیب : محمد متوسلانی ، هستی مهدوی فر ، محمد رحمانیان ،علیرضا داوود نژاد ، امین تارخ و سیروس الوند بروی سن آمدند و همچنین مسعود کیمیایی ، مجید مظفری و حسن فتحی از طریق فیلمهای از قبل ضبط شده دقایقی درباره خاطرات همکاری خود با فریماه فرجامی صحبت کردند.
در این شب شاهد صحنه های زشت و زیبا در کنار هم بودیم ، بسیاری از همکاران خبرنگار، زیبایی های این مراسم را در رسانه های خود منعکس کردند و بنده قصد دارم درباره کوشه های کم پیدای این نشست بنویسم.
سری برنامه های« گوشه های کم پیدای سینمای ایران » با هدف یادآوری فعالان قدیمی سینمای ایران که امروز در سایه مانده اند برگزار میشود و در جلسات پیشین خود نکوداشت هنرمندانی همچون فردوس کاویانی و منوچهر فرید و علی اکبر مزینانی را برگزار کرده و از دست اندرکاران عزیز این برنامه انتظار می‌رفت پس از برگزاری چندین مراسم به حداقل توانایی هماهنگی های لازم رسیده باشند و قبل از باز شدن در های سالن حداقل صدا و نور و اسلایدهای نمایشی و میکروفون سخنرانان را تنظیم و هماهنگ کرده باشند تا مجبور نباشند بخاطر صدا و تصویر نامناسب و کم کردن متن سخنرانی و اسلایدها مدام از حضار عذر خواهی کنند ، ما به این دست ناهماهنگی ها در برنامه های بزرگ دولتی عادت کردیم اما انتظار داریم در این برنامه های خصوصی که به دست خود هنرمندان و خانه سینما برگزار میشود حداقل ها رعایت شود و مجری محترم برنامه از قبل چندین بار با متصدی صدا و نور اجرای برنامه را تمرین کرده باشد و یا حداقل ترتیب اسلایدهای نمایشی که در لپ‌تاپ خود دارد را دقیقاً بداند و روی سن به دنبال متن سخنرانی و اسلایدها نگردد تا مخاطب از دیدن یک برنامه حرفه ای لذت کافی را ببرد و برنامه ای درخور نام هنرمندان برگزار شود.
اولین نکته ای که در این برنامه حائزاهمیت بود ، حضور چشمگیر و پرشمار علاقمندان و سینماگران بود که بخاطر کوچکی سالن نمایش خانه سینما بسیاری از خبرنگاران و... تا انتهای برنامه ایستاده در اطراف سالن برنامه را نظاره کردند و این اصلا زیبنده نبود ،امیدوارم برای مراسمات آینده مکان بهتری در نظر گرفته شود .
و نکته دوم و مهمترین نکته آنکه فرق بزرگی است بین بزرگداشت و نکوداشت ، معمولاً بزرگداشت را در یاد عزیزان فقید و درگذشته و نکوداشت را درحضور خود فرد برای قدردانی از وی برگزار میکنند ، اما در این مراسم خود خانم فرجامی حضور نداشتند، اگر ایشان از هر نظر شرایط حضور فیزیکی در این شب را نداشتند میشد از طریق ویدئو کنفرانس ارتباطی زنده ترتیب داد تا حداقل خود خانم فرجامی این تعداد حضار را میدید و حضار هم میتوانستند با تشویق های خود باعث دلگرمی ایشان شوند ، اما فقط در دقایق پایانی مراسم فیلم مصاحبه ای از خانم فرجامی پخش شد که ایشان گفتند :خیلی از بازیگر شدنم خوشحالم چون همیشه با مردم در ارتباط بودم خیلی خوشحالم که با رخشان بنی اعتماد و علی حاتمی کار کردم .من از خیلی ها یاد گرفتم و از کودکی تئاتر و بازیگری را دوست داشتم . امیدوارم همیشه همدیگر را دوست داشته باشیم و به هم عشق هدیه بدهیم.
و در ادامه گفت: همه زندگی من «خط قرمز » و مسعود کیمیایی است و همه زندگی من فریدون گله است . و در ادامه از سیروس الوند و رخشان بنی اعتماد هم یاد کرد و در پایان گفت : من همه را خیلی دوست دارم ، عاشق مملکتم و همه مردم ایران هستم .
همچنین حضور آقای مسعود کیمیایی به عنوان کارگردانی که خانم فرجامی را به سینما آورد و فرجامی اولین حضورش در سینما را با ایشان تجربه کرد، در این شب بسیار لازم بود. اما مسعود کیمیایی هم همچون خود فرجامی در مراسم حضور نداشت و فیلم صحبت هایش پخش شد.
تقریباً نیمی از سخنرانان این مراسم همچون ( مسعود کیمیایی ، حسن فتحی ، مجید مظفری ) از طریق فیلم از قبل ضبط شده صحبت هایشان درباره خانم فرجامی پخش شد . بهتر بود این برنامه در این شب برگزار نمی‌شود و در شبی باشکوه تر با حضور خود خانم فرجامی و مسعود کیمیایی و حسن فتحی و.... در مکانی شایسته ترو برنامه ای درخورتر برگزار میشد.
در طول مراسم عکسهایی با کیفیت پایین از آثار مختلف فرجامی بر پرده نقره ای نمایش داده میشد
اما جای موسیقی مناسب بر روی تصاویر و کل مراسم خالی بود. یکی دیگر از نکات منفی این مراسم سخنرانی های بعضی از سینماگران بود که فقط درباره زیبایی های ظاهری خانم فرجامی ؛ رنگ چشم و گیرایی چشم ها و رنگ پوست و ....و درباره عشق خود به خانم فرجامی صحبت کردند و حضارهم می‌خندیدند . اگر فردی خانم فرجامی را نمی‌شناخت و آن صحبت ها را می‌شنید فکر میکرد یک مانکن زیبارو بخاطر زیبایی چهره و روابط توانسته بازیگر شود.در حالی که همه میدانند خانم فرجامی بسیار بازیگر توانا و هنرمند برجسته ای است که با تکیه بر استعداد و ممارست توانست مراتب ترقی را یک به یک طی کند و آثار درخشانش برای همیشه در سینمای ایران ماندگار خواهد ماند .
تنها آقای تارخ بود که بر زیبایی های ظاهری خانم فرجامی اصرار نداشت .
یک نکته تلخ دیگر این شب صحبت های خانم هستی مهدوی فر بود که به نمایندگی از هنرپیشگان نسل جوان که افتخار همکاری با خانم فرجامی را داشتند به روی سن آمد ، ایشان بارها تکرار کرد: که من نمی‌دونم چی باید بگم ؟! نمی‌دونم چی بگم که بد نباشه!! نمی‌دونم چی بگم که ناراحت کننده نباشه؟!؟ مثلاً این سکانسی که الان پخش شد قرار بود که توشات باشه و یک تیک و بدون کات گرفته بشه اما نشد و بهتره نگم چرا نشد!!.. نمی‌دونم چی بگم!!!!! یعنی ایشان میخواست بگوید خانم فرجامی به خاطر کسالت نتواتست این سکانس را بدون کات و در یک برداشت بازی کنند!!!
صحبت های این خانم جوان تا اعماق قلبم را به درد آورد، یعنی این خانم نمی‌داند هزاران نفر فارغ‌التحصیل سینما آرزو داشتند بجایش افتخار همبازی شدن با خانم فرجامی را پیدا میکردند؟! یعنی نمی‌داند بازی با اولین ستاره بعد از انقلاب یک افتخار در کارنامه اش است ؟ یعنی سینما تا این حد بی رحم است؟ خانم مهدوی فر شما باید می‌گفتید : بنده بسیار خوشحالم که این فرصت را پیداکردم تا جمع بزرگان سینما درباره یکی از ستارگان ماندگار تاریخ سینما صحبت کنم و همبازی شده با خانم فرجامی برای من یک افتخار بزرگ بود و خدارا شاکرم که این فرصت به من داده شد.... بله خانم جوان بازیگر همبازی شدن با فرجامی افتخاری بود که قسمت شما شد و باید بدانی چرخگردون بازهم خواهد چرخید و خیلی باید مواظب باشی.
کیفیت تصاویری که در این مراسم پخش میشد همچون کیفیت صدا بسیار نامناسب بود با این حال شدیداً جای یک مستند کوتاه درباره فرجامی در این مراسم خالی بود . هدفی که برای این برنامه درنظر گرفته شده بود بسیار عالی بود اما آیا توانستند به هدف عالی این برنامه نزدیک بشوند؟ متاسفانه مراسم این شب نمونه کاملی از بی برنامگی های رایج بود.
