سي و يک نما - هشتمين مسابقه و جشن عکاسان سينماي ايران شب گذشته 16 تير ماه در پرديس ملت برگزار شد و در اين مراسم علي نيک‌رفتار و فتاح ذي‌نوري عکاسان سال سينماي ايران شدند.
هما گویا - فریماه فرجامی از خانه هنرمندان تشییع شد. او خیلی وقت بود که مُرده بود و شاید خیلی وقت بود که خودش را کشته بود! اما جالب اینکه از جایگاه او به عنوان بازیگر برجسته کم نشد و این تنها شانسی است که در حرفه‌ی بازیگری آورد و لیاقتش را هم داشت. حالا تشییع می‌شد بعد از بیست سال.
بعضی در حقش جفا کردند، فریدون جیرانی و پخش مصاحبه ضبط شده‌اش با فریماه فرجامی در هفت، داریوش مهرجویی و استفاده از فریماه فرجامی برای حضوری بی دلیل در " لامینور" که گرم کردن تنور اکران فیلمش شود و گرم هم نشد، رضا درمیشیان" و به اشتراک گذاشتن آخرین جشن تولد او که سرخوشی می کرد اما سرخوش نبود و البته هر رسانه‌ای که عکس‌های چند سال اخیر فرجامی را به نمایش گذاشت.
مراسم تشییع او یک ویژگی خاص داشت، آنهایی که از او خاطره داشتند با جان و دل آمده بودند. معشوق آفاق آمده بود، آبجی کوچیکه‌ی ماه‌منیر آمده بود، آخ که امین تارخ نیامده بود و چقدر جایش خالی بود از لوکیشن "مادر” تا لوکیشن"سرب".
اما بازیگران جوان نبودند. درست است که او را از نزدیک نمی‌شناختند و از او خاطره‌ای نداشتتد، اما فیلم‌هایش را هم ندیده بودند؟ هرگز از توانایی‌های او در بازیگری وام نگرفته بودند؟
رفقای "خوش قلم" کجا بودند؟
مرضیه برومند در میان کلامش چیزی گفت که دلم لرزید. راست می‌گفت:
برومند گفت: فریماه فرجامی از نسلی است که همیشه کنار مردم بودند. روسری سر کردند و نقش کارگر کارخانه رب را بازی کردند. مقنعه سر کردند و نقش همسر و کارمند را بازی کردند. چادر سر کردند و نقش مادر و همسر شهید را بازی کردند. این‌ها در قلب مردم ستاره هستند. ما سیاسی نیستیم ولی همواره با مردم هستیم.
اشاره خانم برومند تلنگری است. بازیگرانی که برای جلوی دوربین رفتن، باید به جای زیبا شدن، زشت می‌شدند و فریماه فرجامی که برای بعضی از فیلم‌ها باید خوشرنگی چشم هایش را با لنز می‌پوشاند.
ببینیم امروز چه خبر بود:
سی و یک نما - پیکر فریماه فرجامی از خانه هنرمندان ایران بدرقه می‌شود.
سی و یک نما - فریماه فرجامی بازیگر برجسته‌ی سینما و تلویزیون در هفتاد و یک سالگی درگذشت.
با یاد عکس‌های زیبا و درخششت در فیلم‌ها و صحنه‌ها خاطره‌بازی و از تو خداحافظی می‌کنیم، بی هیچ کلام اضافه‌ای. هیچ تصویری از سال‌های اخیرت را به خاطر نخواهیم سپرد که بی‌انصافی است و می‌تواند برای خودمان هم پیش بیاید.
سکانس پایانی / دوربین‌ها خاموش / خسته نباشی
سی و یک نما - شما من را نمی‌شناسید بانو... من که به عرصه رسیدم شما عزلت گزیده بودید از بخت بدم. کنارتان روی صحنه و مقابل دوربین کار کردن که هیچ. دیدارتان هم ممکن نبود... شما من را نمی‌شناسید اما من چرا... خوب می‌شناسم‌تان.
سی و یک نما - سلام فریماه زیبا و هنرمند و‌دردکشیده مثل همه هنرمندان این خاک پر هنر که به فرهنگ و هنر و اعتلای کیفیت زندگی مردمانشان دل بسته‌اند. سلام دوست و هم دانشکده‌ای من، رفیق و یادگار جوانی‌های پرشور و دیوانگی‌های من.
سی و یک نما - فریماه فرجامی چند روزی است که در کما به سر می‌برد.
سی و یک نما - انتخاب هوشمندانه کاراکترها در فیلم "مادر" ویژگی خاص ساخته علی حاتمی بعد از سوته دلان است. کاراکترهایی بسط داده شده از اقشار مختلف جامعه. مادر که گویی نماد "ایران" است و فرزندانش که نماد "مردم ایران".
سعید لشکری _ مراسم تجلیل از هنرمند ماندگار سینما و تئاتر و تلویزیون بانو فریماه فرجامی روز چهارشنبه ۳ مهر ، ساعت ۱۸ در سالن نمایش خانه سینما با حضور جمع کثیری از اهالی سینما و علاقمندان وی برگزار شد . این مراسم در ادامه سلسله برنامه هایی به نام « گوشه های کم پیدایی سینمای ایران » به کوشش امیرپوریا منتقد و مدرس سینما و با اجرای ایشان برگزار شد .
سی و یک نما- "خط قرمز" مسعود کیمیائی زمانی ساخته شد که حجاب اسلامی هنوز به عنوان یک اصل از قانون اساسی مطرح نشده بود و این فیلم خوب با بازی های بسیار درخشان به دلیل حضور بازیگران زن بی حجاب 34 سال رنگ پرده به خود ندید تا همین دو سه روز پیش. شاید به نظر می رسید یکی از صحنه های تاسف بار به گاه دیدن این فیلم، جای خالی خسرو شکیبائی روی صندلی تماشاگران در ردیف اول باشد یا حتی ایرن. اما چیزی که دل ها را می آزرد در هم شکستن بازیگر هنرمندی بود که در نقش لاله "خط قرمز" را دیدنی تر می کرد.
