مهدویان کارگردان فوق العاده‌ای است و بازیگران «مرد بازنده» هم فوق العاده‌اند. «جواد عزتی» بهترین است اما نه بهتر از جواد عزتیِ «شنای پروانه».
او در این فیلم نقشی مسن‌تر از خودِ واقعی‌اش، بازی می‌کند اما چرا ذهن ما را با خود به سریال «زخم کاری» می‌کشاند؟ نشست خبریِ این فیلم، بسیاری از این سوال‌ها را پاسخ می‌دهد، یعنی دقیقاً بی پاسخ ماندن و گذشتن و بی اعتناییِ محمدحسین مهدویان به پرسش‌هایی که مربوط به فیلم است؛ خود جوابِ تمامِ این سوال‌ها را در بر گرفته که گویی فریاد می‌زند «من دیگر آن مهدویانِ «ایستاده در غبار» نیستم! من دیگر راویِ قصه های عامه پسند اما پر دغدغه و شنیدنی نیستم! من پیچیده شده‌ام و فیلم‌هایم نیز پیچیده شده‌اند!» حالا شما می‌توانید این پیچیدگی را بی سر و تهی بخوانید...
امروز در نشست خبریِ «مرد بازنده» کلامِ مهدویان بیشتر از همیشه رنگِ غرور و تکبّر داشت و همه می‌دانیم این آغازی برای پایانِ یک هنرمند است.
از این نکته‌ی جالبِ توجه و عجیب هم نگذریم که آناهیتا درگاهی در این نشست، همچنان که به کوتاهیِ حضورِ خود در فیلم اشاره داشت در همان حین، نقشِ خود و عملاً بخشی از فیلم را هم به صورت غیرمنتظره و البته واضحی، اسپویل کرد! (لو داد)
از واکنش‌های مخاطبانِ هفتمین فیلم سینمایی مهدویان در جشنواره فیلم فجر، اینطور برمی‌آید که این هفت برای او آمد نداشته و «مرد بازنده» هم احتمالاً فیلمِ بازنده‌‌ای در کارنامه کارگردانش خواهد بود.
