جناب آقاى دكتر حسن روحانى رياست محترم جمهورى اسلامى ايران من همان فيلمسازى هستم كه در شب سى و دومين جشنواره فيلم فجر براى آن كه دولت شما در برابر گروه هاى فشار آسيب نبيند ، به فشار مسئولان مجبور به انصراف از دريافت جوايز فيلمم شدم، فيلم “عصبانى نيستم ” پنج سال از عمر اين فيلم مى گذرد اما گويى پنجاه سال بر من گذشته ، فيلمم همچنان بلاتكيلف است و هر بار به بهانه اى مانع نمايشش مى شوند سرانجام با تضمين مكتوب سه مدير رده بالاى سازمان سينمايى قرار بود چهارشنبه بيست و پنج بهمن “عصبانى نيستم ” رنگ پرده سينما را ببيند اما باز هم از نمايشش جلوگيرى به عمل آمد آيا دريافت پنج پروانه نمايش با سانسورهاى مختلف ، تائيد فيلم در كميته بازبينى آثار توقيفى ، انتخاب چهار تاريخ اكران توسط مسئولان سينمائى و چهار بار ثبت تاريخ اكران در شوراى صنفى نمايش، دريافت تعهدنامه كتبى تاريخ قطعى نمايش فيلم از مسئولان سينمايى ، پنج سال سكوت و انتظار ، درخواست و سوال نمايندگان محترم مجلس از وزير محترم ارشاد ، هزاران ساعت پشت در اتاق مديران سينمايى انتظار كشيدن ، صدها هزار بار پله هاى سازمان سينمايى را بالا و پايين كردن، سوال و جواب و باز هم سوال و جواب براى نمايش عمومى “عصبانى نيستم ” كافى نيست؟ آيا در شرايطى كه حضرتعالى مدام از حق سوال ، حق انتقاد، حق اعتراض و حق شهروندى سخن مى گوييد بايد فيلمم را پس از چندين و چند دفعه سانسور باز هم تكه تكه كنم؟ من و ديگر سينماگران مستقل در حسرت تحقق شعارهاى انتخاباتى تان به هنر و نگاه تان به عرصه سينما هستيم فضاى امنيتى در عرصه فرهنگ و هنر در شان سينماى ايران نيست جناب آقاى دكتر روحانى من دو بار به “تدبير و اميد” راى داده ام ، اما بى نهايت نااميدم رضا درميشيان نويسنده، كارگردان و تهيه كننده “عصبانى نيستم
