«زن و بچه» داستان زنی است که درگیر بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی گرفته است. فیلم با تمرکز بر زندگی زنی که مسئولیت سنگینی در خانواده دارد، به بررسی نقش‌ها و توقعات جامعه از زنان در شرایط سخت می‌پردازد. روایت فیلم یکسره در حال تنش و کشمکش است و این تنش‌ها به خوبی از دل روابط انسانی و مشکلات بیرونی استخراج می‌شوند.
یک مادر مجرد(پریناز ایزدیار) که پرستار است و حالا می خواهد با راننده آمبولانسی (پیمان معادی) که مدتی است با او در ارتباط عاطفی است ازدواج کند و در این میان خیانت و مرگی تلخ اورا به فروپاشی می کشد.
روستایی در این فیلم از روایت خطی پیروی می‌کند اما در دل داستان، لایه‌های متعددی از زندگی شخصیت‌ها را باز می‌کند که نشان‌دهنده پیچیدگی‌های زندگی واقعی است. تضادهای درونی شخصیت‌ها و روابط متقابل آن‌ها با دیگران به شکلی ملموس و تاثیرگذار به تصویر کشیده شده است.
سعید روستایی با مهارت خود توانسته فضایی خشن و در عین حال واقعی بسازد که کاملاً با فضای داستان هم‌خوانی دارد. استفاده از لوکیشن‌های بکر و عینی، طراحی صحنه ساده اما تاثیرگذار، حس حضور در دل ماجرا را به مخاطب القا می‌کند.
روستایی مانند دیگر آثارش، ترجیح داده دیالوگ‌ها را به گونه ای ارائه دهد که باعث شود احساس کنیم این داستان، بخشی از زندگی واقعی اطرافمان است. در کنار این، انتخاب بازیگران حرفه‌ای و کار با آن‌ها به شکلی که بازی‌ها بسیار باورپذیر و واقعی به نظر برسد، از نقاط قوت بزرگ فیلم است که دراین میان علاوه بر پریناز ایزدیار، بازی « سینان محبی» نوجوان در نقش علیار قابل تحسین است.
بازی بازیگران در «زن و بچه» یکی از ارکان اصلی موفقیت فیلم است. بازیگر نقش اصلی، توانسته است بار سنگین روایت را بر دوش بکشد و با اجرای قوی و احساسات واقعی، دردها و امیدهای زنانه را به خوبی منتقل کند. بازیگران نقش‌های مکمل نیز هر کدام به شکلی در خدمت روایتی باورپذیر، شخصیت‌های داستان را جان داده‌اند.
چالش‌های روانی و عاطفی شخصیت‌ها به خوبی در بازی‌ها منعکس شده و مخاطب را به همذات‌پنداری عمیق با آنان وا می‌دارد. این بازی‌ها باعث شده‌اند که فیلم نه تنها یک روایت اجتماعی بلکه یک مطالعه روان‌شناختی از رفتار انسان‌ها در شرایط دشوار باشد.
فیلمبرداری «زن و بچه» به شکلی است که به جای خودنمایی، مکمل داستان و فضای فیلم است. قاب‌بندی‌ها معمولاً نزدیک و شخصی‌اند تا حداکثر احساسات شخصیت‌ها را در جهره ها ثبت کنند و دوربین گاه به صورت دستی و در حرکت، حس اضطراب و بی‌ثباتی را تقویت می‌کند.
تدوین فیلم هم به خوبی ریتم روایت را حفظ کرده و تنش‌ها را در جای درست تقویت می‌کند. اما در برخی لحظات، کش‌دار شدن صحنه‌ها باعث شده که ضرب‌آهنگ فیلم کمی کند شود و انرژی آن کاهش یابد، هرچند این موضوع چندان به تجربه کلی آسیب نمی‌رساند.
«زن و بچه» به طور عمیق به موضوعات جنسیتی، فشارهای اقتصادی، و نقش‌های خانوادگی می‌پردازد. فیلم نگاهی انتقادی به جامعه‌ای دارد که در آن زنان بار زیادی از مسئولیت‌های خانوادگی و اجتماعی را به دوش می‌کشند و در عین حال با محدودیت‌ها و تبعیض‌های زیادی مواجه‌اند.
فیلم همچنین به تضادهای نسلی، بحران‌های مالی و تاثیر آن‌ها بر روابط خانوادگی توجه دارد. این مضامین در قالب یک روایت تلخ اما امیدوارانه به تصویر کشیده شده‌اند و مخاطب را به فکر وادار می‌کنند که چگونه شرایط اجتماعی می‌تواند سرنوشت افراد را شکل دهد.
نقاط قوت:
واقع‌گرایی و صداقت در روایت: روستایی بدون هیچ سانسور یا روتوشی واقعیت‌های سخت زندگی را به نمایش می‌گذارد.
بازی‌های تأثیرگذار: اجرای قوی بازیگران به خصوص نقش زن اصلی، که به شدت باورپذیر و اثرگذار است.
کارگردانی و طراحی فضایی ملموس: ترکیب لوکیشن‌ها، نورپردازی و فیلمبرداری که به همراه بازی‌ها، تجربه سینمایی عمیقی ایجاد می‌کند.
پرداخت روان‌شناختی شخصیت‌ها: نشان دادن تناقضات و چالش‌های درونی افراد در دل داستان.
نقاط ضعف:
کش‌دار بودن بعضی سکانس‌ها: برخی بخش‌ها ممکن است برای مخاطب کم‌تحرک و کند به نظر برسند.
پرداخت ناکافی به شخصیت‌های فرعی: برخی شخصیت‌ها می‌توانستند عمق بیشتری داشته باشند تا تاثیرگذاری داستان بیشتر شود.
کلیشه‌های محدود: در بعضی موارد، فیلم به سمت کلیشه‌های رایج ژانر درام اجتماعی حرکت می‌کند که تازگی روایت را کاهش می‌دهد.
«زن و بچه» ساخته سعید روستایی یک فیلم درام اجتماعی قابل توجه است که با صداقت و جسارت به مسائل پیچیده خانواده و نقش زنان در جامعه می‌پردازد. این فیلم به خاطر بازی‌های برجسته، کارگردانی دقیق و روایت تأثیرگذار خود، می‌تواند مخاطبان را به فکر وادارد و بحث‌های اجتماعی مهمی را مطرح کند. هر چند فیلم در بعضی لحظات ضعف‌هایی دارد، اما در مجموع اثری است که ارزش دیدن و تحلیل عمیق را دارد.
