آیا چنین طراحی که یک فوتوشاپر حتی با گوشی موبایل هم می‌تواند بلبل و انگشتری به یک عکس اضافه کند و با فیلتر از مادر چهره‌ای تصنعی بسازد، جای دفاع دارد؟ هر چروکِ صورت این مادر حرمت دارد. حرمتی که استاد عبدالله اسکندری می‌داند و مرحوم علی حاتمی می‌دانست.
ابراهیم حقیقی ـ طراح گرافیک، عکاس و کارگردان هنری ـ که رکورددار طراحی پوستر جشنواره‌های فیلم فجر و همچنین طراح نشانه اصلی این جشنواره است، در یادداشتی به انتقادات مربوط به پوستر جشنواره فیلم فجر واکنش نشان داد و نوشت:
«هیچگاه در دوران معیشت حرفه‌ای خود فکر نمی‌کردم که پوستر بیش از کتاب و جلد کتاب اینقدر اهمیت دارد. برای ما همیشه، پوسترها منابع اطلاع‌رسانی و اخبار جمعی شهری بودند و اگر از سلیقه و زیباشناسی نوین بهره‌ای داشتند می‌ستودیم و یکی را از آنِ خود می‌کردیم و گنجینه‌ها می‌ساختیم از یادگارهای دوران، از بابت وقایع هنری و هم از بابت طراحی گرافیک که نو بودند، می‌شد که زیبا باشند و خاطره‌انگیز، می‌شد که به موزه‌اش سپرد که سپردیم.
اما موضوع پوستر جشنواره‌های فیلم و تئاتر فجر در سال‌های اخیر همیشه جذاب و خبرساز بوده‌اند. همیشه نه، گاهی، به مقتضای زمانه و هم‌اندیشی جامعه نسبت به گذرها و گذارها از التهاب‌ها و سختی‌ها. جامعه روشنفکر و پی‌جوی هنر نیز همسو با همگان خود را در این اخبار دخیل می‌داند و بازخواه. البته اگر از هنر چیزی باقی مانده باشد!
مردم خشم حاصل از پوسترهای زشت فیلم‌های مبتذل و سلبریتی‌های خندان را می‌بایست یک‌روز نشان دهند. سینمای مهجور و واپس‌رانده‌ی امروز ما هم در مجمع‌الجزایر عجایب اگر نه بر پرده که در پشت صحنه و پشت پرده نگران و ملتهب است. سینمایی که بعد از ممنوع‌الکار و ممنوع‌الخروج، ممنوع‌الپرواز هم شامل حالش شده. آیا غیر از این بیلبوردهای بزرگ و طویل بساز و بفروش اصلا ما چیزی به نام پوستر فرهنگی داریم که در شهر نصب شده باشد؟
خشم حاصل از وقایع تاریخ و درماندگی از معیشت و بی‌پناهی هنر و دانشگاه و آموزش را درک می‌کنم. اصلاحات یک چهره در یک عکس، برای یک پوستر اینقدر دردناک است؟ اصلاح می‌شود. نگران نباشید. جای دیگر را باید اصلاح کرد. به یاد ندارم که هیچگاه یک پوستر فرهنگی در گذران تاریخ کشورها و فرهنگ‌ها اینقدر پر اهمیت باشد. و این جای تامل بسیار دارد.
اگرچه تغییرات نادرست توسط گروهی دیگر انجام شده، اما به شخصه همه تقصیرات طراحی این پوستر زشت و جنجال برانگیز را می‌پذیرم.
ابراهیم حقیقی. دی ۱۴۰۳»
