به گزارش سی و یک نما، فیلم «پشت ابرها» (Beyond The Clouds) جدید ترین اثر مجید مجیدی، هم اکنون در شهر بمبئی کشور هندوستان در حال فیلمبرداری است. عوامل این فیلم که ژانری درام دارد، تماماً هندی هستند. «پشت ابرها» قرار است در سال 2017 در سینمای هند و سپس در ایران اکران شود. فیلم آخر مجیدی، روایت پسر نوجوانی است که به دلایلی در کودکی از خانواده جدا شده و پس از گذشت سال ها در جستجوی هویت تازه خود است.

سایت خبری DNA مصاحبه ای با مجیدی منتشر کرده است. خبرنگار هندی در ابتدای متن مصاحبه با اشاره به خوش مشربی مجیدی، آن را دلیلی برای اشتیاق عوامل هندی برای کار با این کارگردان ایرانی می داند. در ادامه متن این مصاحبه از منظر مخاطبین گرامی می گذرد.

خبرنگار: شما در حال تولید یک فیلم هندی-انگلیسی هستید و در عین حال فقط به زبان فارسی صحبت می کنید. چگونه می توانید با این وجود پروژه را مدیریت کنید؟

مجیدی: دیالوگ های انگلیسی این فیلم بسیار کمتر از دیالوگ های هندی آن است. من تمام عوامل فیلم را به غیر از یکی دو نفر مانند مترجمم، منحصراً از کشور هندوستان انتخاب کردم. این تیم هندی به ساخت فضایی ارگانیک در طرح فیلم به من کمک شایانی کرده اند. همچنین من سفرهای زیادی به هند داشتم و در مورد فرهنگ این کشور مطالعات زیادی کردم. شما در این اثر می توانید تمام زوایای شهر بمبئی را همان طور که من دیدم، ببینید.

خبرنگار: شما در مصاحبه های قبلی اشاره کرده بودید که به آثار فیلمساز هندی ساتی یاجیت رای (Satyajit Ray) علاقه دارید. آیا غیر از آثار او فیلمهای دیگر هندی را نیز دنبال کرده اید؟ از نظر شخصی چه فیلمهایی را دوست دارید؟

مجیدی: من سینمای هند را از سنین نوجوانی تماشا کرده ام و در طول این سال ها احساس نزدیکی زیادی به رای و فیلم هایش داشتم. همچنین من با شیام بنگال (Shyam Benegal) و آثارش آشنایی دارم و مینیرال سن (Mrinal Sen) را نیز ملاقات کرده ام.

خبرنگار: شما در جایی ذکر کردید که فرهنگ ایران و هند مشابه است. چطور است که سبک کار فیلمسازی در این دو کشور تفاوت دارد؟

مجیدی: سینما، سینما است. فرمول اصلی ساختن فیلم در همه جا یکسان است. اما هند در این زمینه بسیار حرفه ای است. برای نمونه می توانم از آنیل مهتا (Anil Mehta) فیلمبردار این اثر نام ببرم که رفتار حرفه ای و تجربه اش فوق العاده من را تحت تاثیر قرار داد.

خبرنگار: شنیده ها حاکی از آن بود که دیپیکا پادوکان (Deepika Padukone) از بازیگرانی بود که برای این فیلم تست داد، دلیل این موضوع چه چیزی بود؟

مجیدی: تهیه کننده فیلم به من گفته بود که دیپیکا علاقه مند است در این پروژه حضور داشته باشد. این موضوع باعث شد من بخواهم از او در قسمتی از فیلم استفاده کنم. درخواست من از او برای تست دادن به خاطر شک به توانایی های این بازیگر نبود. او یک بازیگر بسیار عالی است. ولی من می خواستم ببینم چقدر دیپیکا در چشم اندازی که من برای فیلم می بینم متناسب است.

خبرنگار: صنعت فیلمسازی در هند بسیار بزرگ و گسترده است. چرا برای فیلم از بازیگران اصلی و شناخته شده در این کشور استفاده نکردید و به سراغ بازیگران تازه وارد مانند ایشان خطار (Ishan Khattar) رفتید؟

مجیدی: من در فیلمهایم همواره از حرفه ای ها استفاده کرده ام. همچنین اگر فیلم های مرا دیده باشید می بینید که من مردم را به صورت اتفاقی از زیستگاه هایشان انتخاب می کنم. در فیلم های من اگر یک خانم سالمند یا یک مرد جوان و یا یک کودک وجود داشته باشد و اگر بازیگر آنها از دریچه دوربین به نمایش در نیامده باشند، من می توانم حداکثر استفاده را از آنها بکنم چرا که باور پذیری بیشتری برای مخاطب دارند.

خبرنگار: شما آخرین باری که با الله رخا رحمان (Allah-Rakha Rahman) موزیسین هندی کار کردید، شش ماه طول کشید تا این موزیسین به درک آنچه شما مورد نظرتان بود برسد. آیا با وجود این موضوع در اثر جدید کار با او آسان تر می شود؟

مجیدی: ما با هم در فیلم محمد رسول الله کار کرده بودیم . یک تفاوت بزرگ بین این دو فیلم وجود دارد. او در فیلم قبلی برای اضافه شدن به مجموعه تولید بسیاری از چیزها را نمی دانست و باید آنها را یاد می گرفت. مانند آشنایی با پیامبر خاتم. قبل از شروع ساخت موسیقی من نکات زیادی به رحمان گفتم. در نهایت، او به ایران علاقه مند شد و چندین سفر به ایران داشت. ولی فیلم جدید به پیچیدگی و زمانبری فیلم محمد رسول الله نیست. با این حال اطمینان دارم فیلم «پشت ابرها» تجربه ای متفاوت برای این آهنگساز خواهد شد.

خبرنگار: در بیشتر عناوین فیلم های شما اسامی مانند آزادی یا آسمان یا بهشت استفاده شده است. فیلم آخرتان نیز «پشت ابرها» نام دارد. آیا ارتباطی در این نام گذاری ها وجود دارد؟

مجیدی: اگر بخواهم صادقانه پاسخ دهم باید بگویم این نام گذاری ها بدون برنامه ریزی است. این نام ها از یک دریافت درونی سرچشمه می گیرد. برای مثال ما یک بار هنگام بارش باران در جنگل فیلم برداری داشتیم، پس از آنکه باریدن تمام شد و ابرها کنار رفتند، از عوامل فیلم خواستم با یک عبارت آسمان را شرح دهند. آنها با بیان رنگ های مختلف به توصیف آسمان پرداختند. اما من به آنها گفتم اگر بخواهم عبارتی درباره آسمان بگویم من به آن رنگ خدا خواهم گفت. این نام به صورت خود به خود بوجود آمد و البته بعداً دیدم با مضمون فیلم هم همخوانی دارد و نام فیلم را همان قرار دادم.

خبرنگار: معمولا شما در فیلم هایتان معصومیت کودکان و همچنین روند تعالی روح آنها را که با وجود همه تلخی هایی زندگیشان دارد باعث رشد آنها وآمادگی برای ورود به زندگی حقیقی می شود به تصویر می کشید. چه چیزی باعث این نگاه شما شده است؟

مجیدی: این چیزی که من امروز هستم حاصل تجربیات زمان کودکی و جوانی من است. من احساس می کنم کودکی و نوجوانی یک فرد نقش پررنگی در شخصیت او در بزرگسالی دارد. به طور کلی تجربه من این است که کودکان یک روحی پاک دارند. اصالتی که از وجود آنها بیرون می آید به من کمک می کند تا به سرچشمه رفتار انسانها دست پیدا کنم.

خبرنگار: بسیاری از فیلم های شما انتهایی تلخ و شیرین دارند. به این معنی که در عین تلخی، امید در آنها وجود دارد. آیا در فیلم پشت ابرها هم این رویه ادامه دارد؟

مجیدی: این فیلم در ادامه فیلمهایی است که من تا به حال ساخته ام. هر کدام از فیلمهای من جزئی از یک کل بزرگتر هستند و در یک مسیر واحد قرار دارند. مانند یک درخت که یک تنه اصلی دارد و فیلم ها شاخه های آن هستند.

منبع: باشگاه خبرنگاران پویا