*دولت تدبیر و امید انگار می خواهد تدبیر را در یک جشنواره مهم هم به رخ بکشد. تدبیر که می تواند زیر مجموعه ای به نام "نو آوری" داشته باشد. نوآوری یعنی نزدیک شدن به استانداردهای جهانی که گاه سرخط گرفتن و تقلید از جشنواره های با قدمت طولانی هم می تواند اوج تدبیر باشد.مثل این مهم که همسر یک هنرمند همیشه جایگاه ویژه ای در این مراسم دارد و امشب دیدیم که اتاق فکر محمد حیدری به این نکته نیز دقت کرده بود.
*صحبت های کوتاه شده ، موسیقی به جا و متناسب با این مراسم و کلیپ های دیدنی و بسیار خوش ساخت ( بخصوص کلیپ مربوط به رضا کیانیان) از نکات قوت شب بیداری سیمرغ ها برای یک ماراتن ده روزه بود.
*باید کم کم و با تجربه باور کنیم ، یک مراسم سینمائی زنده که در قاب نگاه مخاطبین بسیاری قرار می گیرد و عمده ی آنها نیزحرفه ای هستند لزوما نیاز به یک طناز به عنوان پارتنر در اجرا دارد تا بتواند با طنزی فاخر برنامه را به دست بگیرد . به همین دلیل اصولا مجری اینگونه برنامه ها بیشتر بازیگر هستند تا مجری حرفه ای و خبره در بداهه گوئی و چقدر بهتر بود اگر در کنار "احسان کرمی"، ما از حضور یک طناز بهره می بردیم تا مهناز افشاری که حتی از متنی که قرار بود بخواند هم بی اطلاع بود و خود نیز به خوبی می دانست نقطه ضعفی در اجرای افتتاحیه ای است که این دقیقا سهل انگاری در کارگردانی هنری برنامه است.
چرا که باید گفته ها نیز به موازی دیگر پارامترها حتما کارگردانی و حتی بازیگردانی میشد و باید خط فاصله ای گذاشته میشد بین شوخی هائی در چارچوب که می توان حتی با وزیر کرد تا شوخی هائی که محفل را سبک می کند و این بازهم برمی گردد به عدم هماهنگی و گذاشتن وقت برای باور اینکه افتتاحیه یک فستیوال در حقیقت اجرای نمایش روی صحنه ی یک تئاتر است با ابعادی وسبع تر و نمائی بازتر.
*حضور چند باره فاطمه معتمد آریا در مرایم افتتاحیه تالار وحدت ، دلگرمی بود به اندازه کلام وزیر ارشاد و معاون سینمائیش که برای اولین بار زیر بار سخنرانی کوتاه رفتند اما کلامشان به اتفاق یک نوید داشت که در کنار هنرمندان و مدافع آنان خواهند بود.
*مراسم با زمانبندی دقیق (به جز پرت های زمانی که در این مراسم کاملا موجه و اجتناب ناپذیر است ) برگزار شد و نوید این را داد که می توانیم امسال با جشنواره ای لا اقل از نظر بصری زیباتر و سنگین تر از گذشته لذت ببریم.
