⁠در حالی که کارگردان فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» در حال تبلیغ رمان خودش به همین نام است، شانون لی، دختر بروس لی به دلیل صحنه هایی از حضور شخصیت پدرش در فیلم و رمان تارانتینو انتقاد کرد.

در تور تبلیغی که کوئنتین تارانتینو برای رمان «روزی روزگاری در هالیوود» داشته در 29 ژوئن با جو روگان مصاحبه ای کرده است. در این مصاحبه جو روگان از تارانتینو درباره انتقادات به فیلم و حضور بروس لی در آن می پرسد. به طور خاص، از صحنه درگیری که در آن شخصیت برد پیت، کلیف، به راحتی شخصیت لی را که توسط مایک مو بازی شده است را به باد کتک می گیرد. تارانتینو بدون اینکه انتقادات را رد کند، به روگان جواب داده است: "من درک می کنم که دخترش با این صحنه ها مشکل داشته باشد، بالاخره هر چه باشد پدر لعنتی اوست."

در زمان اکران فیلم شانون لی، دختر بروس لی، از جمله کسانی بود که درباره صحنه مورد نظر صحبت کرد و در پاسخ به درخواست هالیوود ریپورتر درباره اظهارات تارانتینو به روگان، مطلب زیر را در مورد شخصیت ساخته شده از پدرش توسط کارگردان و صحنه کتک خوردنش نوشت.

«چرا کوئنتین تارانتینو مثل آدمی که بروس لی را می شناسد و از او متنفر است صحبت می کند؟ عجیب این است که او هرگز بروس لی را ملاقات نکرده است. آقای تارانتینو با خوشحالی به عروس داغ دیده «بیل را بکش» لباس مجلسی زرد رنگ پدرم را پوشاند و بسیاری هم آن فیلم را نامه عاشقانه به بروس لی دانستند. اما نامه عاشقانه معمولاً گیرنده را با نام مخاطب خطاب می کند ولی باز آنچه من در آن زمان شاهد بودم این بود که آقای تارانتینو سعی كرد حتی الامكان از گفتن نام بروس لی خودداری كند.

من عادت کرده ام که مردم فقط یک وجه پدرم را ببینند و آن را با کاریکاتور منفجر کنند. این اتفاق از زمان کمی بعد از مرگ پدرم شروع شد. اما معمولاً در جایی از این کاریکاتورها نوعی عشق به پدرم و کارش وجود دارد. اما در مورد آقای تارانتینو اینطور نیست.

همانطور که می دانید، به نظر من به تصویر کشیدن بروس لی در فیلم روزی روزگاری در هالیوود توسط آقای تارانتینو، نادرست و غیرضروری بود. (لطفاً بگذارید بازیگر مایك مو را سرزنش نكنیم. او آنچه را كه به او داده شده بود را انجام داد.) من سپاسگزارم كه آقای تارانتینو سخاوتمندانه به جو روگان اعتراف كرده كه ممكن است من احساساتی درباره بازیگر نقش پدرم داشته باشم. من واقعاً از مردهای سفیدپوست هالیوودی خسته شده ام که سعی دارند به من بگویند بروس لی کی بود.

من از شنیدن سخنان مردان سفیدپوست در هالیوود خسته شده ام که پدرم را متکبر و احمق فرض می کنند، در حالی که آنها هیچ ایده ای ندارند و نمی توانند درک کنند که ممکن است کار در دهه 60 و 70 در هالیوود به عنوان یک مرد چینی آن هم با لهجه، چقدر سخت است. من از مردهای سفیدپوست در هالیوود خسته شده ام که اعتماد به نفس، اشتیاق و مهارت پدرم را با غرور کاذب اشتباه می گیرند و او و کارهایش را در سینما به حاشیه راندند. من از مردان سفیدپوست در هالیوود خسته شده ام که باور دارند بروس لی در کارهایی که انجام داده مهارت کافی داشته و حتی می توانسته این کار را بهتر از آنها و چالش برانگیز انجام دهد.

من از شنیدن صحبت های سفیدپوستان در هالیوود خسته شده ام که او را یک رزمی کار نمی دانند و فقط برای بازی در فیلم ها به رزمی کار بودن رو آورده است. پدرم هنرهای رزمی را زندگی و نفس می کشید. او هنرهای رزمی را تدریس می کرد، در مورد ورزش های رزمی می نوشت، هنرهای رزمی خود را خلق می کرد، آموزش های رزمی را ابداع می کرد و از شرکت در مسابقات ورزش های رزمی امتناع می ورزید زیرا معتقد بود که جنگ باید "واقعی" باشد. او یک رزمی کار موازی نبود و فکر نمی کنم گفتن اینکه او هیچ نظری در قامت یک رزمی کار در فیلم ها نداشت خیلی جا بخورم.

من از مردان سفیدپوست در هالیوود به سختی خسته شده ام که هیچ کاری در ژانر فیلم های اکشن و مبارزه با رقص، یا گسترش و علاقه به ورزش های رزمی در جهان ایجاد نکرده اند، و نتوانسته اند کسی را به این هنرها علاقه مند کنند.

آقای تارانتینو شما مجبور نیستید بروس لی را دوست داشته باشید و واقعا این موضوع برای من اهمیتی ندارد، شما فیلم هایتان را ساخته اید و ظاهرا اکنون در حال تبلیغ کتاب تان هستید، اما به دلیل احترام به فرهنگ ها و تجربه هایی که از آن درکی ندارید، از شما می خواهم از اظهار نظر بیشتر درباره بروس لی دست بردارید و درباره تاثیرات منفی صحبت هایتان بیشتر فکر کنید چرا که دنیای امروز به درگیری و نزاع بیشتر و قهرمانان فرهنگی کمتری نیاز ندارد.»