انواع مهربانی" اثری سورئال است. داستان فیلم در دنیایی روایت می‌شود که در آن واقع‌گرایی افراطی و فانتزی با هم هم‌زیستی خوبی دارند. این به لطف بازگشتِ افتیمیس فیلیپو، همکار فیلمنامه‌نویس دیرینه‌ی لانتیموس محقق شده است.
این فیلم بازگشت لانتیموس به ریشه‌های الهام‌گرفته‌اش از بونوئل است که نمونه آن را در فیلم "دندان نیش" دیده بودیم. لانتیموس به جریان اصلی سینما اعتنایی ندارد.
این فیلم که پس از فیلم «بیچارگان» ساخته شده با حضور کارگردان و بازیگرانش شامل اما استون، جسی پلمونز، ویلم دفو، مارگارت کوالی، هونگ چاو و جو آلوین در کن به نمایش درآمد.
«انواع مهربانی» سه داستان متمایز را روایت می‌کند که در آن بازیگران نقش‌های مختلفی را ایفا می‌کنند و مانند بسیاری از فیلم‌های آوانگارد لانتیموس، مملو از پیچش‌های داستانی و همچنین لحظاتی مشمئزکننده است و حتی شامل میزان زیادی از مثله کردن و خشونت‌های گرافیکی که ممکن است باعث ناراحتی برخی از تماشاگران شود. همه اینها با طنز پوچ‌گرایانه لانتیموس در هم آمیخته شده و در برخی سکانس‌ها تماشاگران را بیشتر به خنده می‌اندازد. تعدادی از تماشاگران نیز سالن سینما را در حین نمایش فیلم ترک کردند که بیشترش در زمان نمایش داستان دوم اتفاق افتاد و شاید همین موجب شد تا کارگردان هنگام تشویق بدون سخنی سالن را ترک کند.
این فیلم مثل اکثر مجموعه‌داستان‌ها، می‌تواند خسته‌کننده به نظر برسد، اما این فیلم برعکس آخرین فیلم لانتیموس، "بیچارگان"، فاقد جنبه‌های دوست‌داشتنی است. در عوض، ما مجموعه‌ای سه‌گانه‌ی هولناک، برانگیزاننده‌ی خشم و پوچ‌گرا از داستان‌ها را می‌بینیم که همگی شما در جا میخکوب می‌کنند.
«ونیتی فر» از این فیلم به عنوان بازگشتی به مقیاس کوچکتر لانتیموس یاد کرد که یادآور سردی بی‌پرده‌ای است که موجب شهرت او شد.
وی در ادامه گفت: این فیلم یادآور «کشتن گوزن مقدس» است با داستان‌های کوچک بیمارگونه که در آستانه نهیلیسم قرار دارد. در «انواع مهربانی»، لانتیموس و افتیمیس فیلیپو، فیلمنامه‌نویس همکار، سه داستان کوتاه درباره افرادی که ناامیدانه تلاش می‌کنند تا کنترل زندگی‌شان را دوباره به دست بگیرند، به نمایش می‌گذارند؛ هر چند این زندگی‌ها ممکن است تاریک و عجیب باشند. در این داستان‌ها مخاطبانی که منتظر رسیدن به معنای بزرگ هستند یا حتی منتظر توضیحی از آنچه در حال وقوع است؛ به راحتی نادیده گرفته می‌شوند.
«اسکرین دیلی» هم نوشت: همه اینها چه معنایی می‌دهد؟ بعید است که مخاطبان سرنخ زیادی به دست آورند. انسانیت، تاریکی، فرصت طلبی، نیاز؟ و در نهایت هیچ شکی باقی نمی‌ماند که بینندگان تقریباً سه ساعت (۱۶۴ دقیقه) ته چاهی بسیار تاریک گیر افتاده بودند.
این فیلم هدیه‌ای از لانتیموس به طرفداران قدیمی‌ش است. در "انواع مهربانی" هیچ نتیجه‌گیری معناداری وجود ندارد و این ممکن است تماشاگرانی را که به دنبال محتوای پرمغز هستند عصبانی کنه، اما کلیت نهایی فیلم فوق‌العاده شیک، خشن و شوکه‌کننده‌ست.
