(سی و یک نما) *- ناتالی وود در سال 1981 از دنیا رفت و سی و پنج سال بعد دخترش ناتاشا گرگسن واگنر کتابی درباره زندگی مادرش نوشت. کتاب شامل مقدمه ی به قلم رابرت واگنرو مقاله ی نوشته ناتالی است. در این مقاله ناتالی از شوک مرگ همکارش مریلین مونرو پرده بر می‌دارد و چنین می نویسد: " او را شناخته بودم . چند روزی پیش از مرگش همدیگر را دیده بودیم. زیبایی، شوخ طبعی و لذت از زندگی در تضاد با حس سخت تنهایی بود که مریلین در زندگی اش با آن دست و پنجه نرم می کرد و برای من کاملا روشن بود.... پی بردم که تراژدی او تلنگری به همه ماست که تا چه حد شکننده ایم و من انتخاب کردم قوی تر بودن را امتحان کنم."

ناتالی درمورد ازدواج ناموفق اولش با رابرت واگنر نیز می نویسد:" برای هردوی ما بی نهایت سخت بود که با ضعف های جدی در رابطه روبه رو شویم در حالی که در ظاهر همه چیز خیلی ایده آل به نظر می آمد. از بیرون که نگاه می کردی ما باید شبیه یک رویایی آمریکایی می بودیم. هر دو جذاب و موفق بودیم پس چه چیزی می توانست احتمالا اشتباه باشد؟ یکی از ما به شهرت، تایید یا ثروت و یا شکوفایی بیشتری نیاز داشت.گویی که من شبیه تمام نقش هایی بودم که بازی میکردم و اصلا نمی دانستم خودم کیستم."

ناتالی وود نگران بود که باید به صف بانوان بازیگر مشهور سینمایی بیپوندد که تنهایی نومید کننده داشتند و هیچ چیزی جز آلبوم های تصاویر قدیمی و یادگاری ها، خاطرات عاشقانه و جدایی ها برای شان نمانده بود. بنابراین با وارن بیتی آشنا شد .وود بیتی را یک آتش فشان فعال با ویرانی های هرروزه توصیف می کند.

او درباره دوستی اش با بیتی می نویسد" هر دوی ما خیلی گیج بودیم .فکر می کردیم جنگ و دعوا معنی احساسات واقعی و صادقانه دارند. حس می کردم باید بخاطر ناکامی از یک زندگی مشترک تنبیه شوم. تلاش می کردم با چسبیدن به یک رابطه ایی بی سرانجام خودم را مجازات کنم.

وود پیش از مرگش دوباره با واگنر ازدواج کرد .

*ارغوان اشتری

منبع: سینما و دیگر هیچ