تاد فیشر پسر رنولدز به هالیوود ریپورتر، گفت: او اکنون پیش کری است.
فیشر همچنین به آسوشیتدپرس گفت فشار روحی مرگ خواهرش برای مادرش "خیلی زیاد" بود.
رنولدز روز چهارشنبه پس از انتقال به مرکز پزشکی سیدار-ساینای در لس آنجلس درگذشت. روز قبل از آن، دخترش، بازیگر سری فیلم‌های "جنگ‌های ستاره‌ای"، نویسنده و فیلمنامه‌نویس، بر اثر عوارض ناشی از یک حمله قبلی که چهار روز پیش‌تر هنگام یک سفر هوایی از لندن به لس آنجلس روی داد، از دنیا رفت.
سال‌ها پیش، رنولدز شکل دیگری از دل‌شکستگی را تجربه کرد و این زمانی بود که ادی فیشر، همسرش و پدر کری و خواننده پاپ، او را به خاطر الیزابت تیلور ترک کرد.
آکادمی علوم و هنرهای سینمایی در 2015 به خاطر فعالیت‌های رنولدز در امور خیریه، جایزه انسان‌دوستانه جین هرشولت را به او اعطاء کرد. او که به خاطر یک عمل جراحی دوران نقاهت را پشت سر می‌گذارد نتوانست در مراسم شرکت کند و بجای او نوه‌اش بیلی لورد این جایزه را دریافت کرد.
رنولدز با بازی در موزیکال جاودانی "آواز در باران" (1952) به کارگردانی جین کلی و استنلی دانن بسیار مورد توجه قرار گرفت. او در این فیلم مقابل کلی و دانلد اوکانر نقش‌آفرینی کرد. داستان بازیگران سینما در دوران انتقال از فیلم‌های صامت به ناطق، از سوی موسسه فیلم آمریکا به عنوان بهترین موزیکال تاریخ سینما شناخته شد.
رنولدز برای بازی در نقش اصلی فیلم "مالی براون پایدار (1964) برای اولین و آخرین بار نامزد جایزه اسکار شد. این فیلم از روی نمایشی موزیکال در برادوی ساخته شد و روایتی داستانی از زندگی زنی بود که از غرق شدن کشتی تایتانیک جان سالم به در برد. اما رنولدز اسکار را به جولی اندروز برای اولین فیلمش، "مری پاپینز" باخت.
دنبی رنولدز با نام اصلی مری فرانسس رنولدز متولد اول آوریل 1932 در ال پاسو در تگزاس بود. خانواده دبی وقتی او هفت ساله بود به بربنک نقل مکان کردند. رنولدز در 16 سالگی با شرکت برادران وارنر قرارداد بست. او بعد از بازی در فیلم‌هایی چون "عروس ماه ژوئن" (1948) و "دختر رزی اوگریدی" (1950) مورد توجه شرکت مترو گلدوین مه‌یر قرار گرفت.
او در فیلم "سه کلمه کوچک" (1950) با بازی فرد آستر در نقش خواننده‌ای به نام هلن کین، حضوری کوتاه، اما قابل توجه داشت. بعد از این فیلم بود که مترو گلدوین مه‌یر با رنولدز قراردادی هفت ساله بست. رنولدز بعد از موفقیت "آواز در باران"، دهه‌ای شلوغ را پشت سر گذاشت و در موزیکال‌ها و کمدی‌های سبک مانند "ماجراهای دابی گیلیس" (1953)، "سوزان اینجا خوابید" (1954)، "آتنا" (1954)، "دام ظریف" (1955)، "آدم سرخوش" (1956)، "رابطه گرم" (1956)، "تامی و آدم مجرد" (1957) و "با یک بوشه شروع شد" (1959)، نقش دختران خوش‌قلب را بازی کرد.
رنولدز در دهه 1960 نیز در فیلم‌های "چگونه غرب تسخیر شد" (1962)، "شش عشق من" (1963)، "راهبه آوازه‌خوان" (1966) و "طلاق به سبک آمریکایی" (1966)، حضوری قابل توجه داشت. در دهه‌های بعد، رنولدز در سینما کمتر فعال بود. او در 1996 برای بازی در نقش مادر آلبرت بروکس در فیلم "مادر" نامزد جایزه گلدن گلوب شد.
رنولدز خواننده موفقی هم بود. ترانه "تامی" با اجرای او در 1957 برای پنج هفته ترانه شماره یک بیلبورد بود. دو ترانه "یک عشق خیلی خاص" (1958) و "این قدر راحت فراموش می‌کنم" (1960) نیز جزو ترانه‌های موفق بیلبورد بودند.
روی صحنه، رنولدز در 1973 برای اجرای مجدد نمایش "آیرین" – که دخترش کری هم در آن بازی کرد – نامزد جایزه تونی شد. او در اوایل دهه 1980 به عنوان بازیگر اصلی نسخه موزیکال "زن سال"، جایگزین لورن باکال شد.
رنولدز در عین حال کلکسیون بزرگی از یادگاری‌های سینمایی داشت که بخشی از آن‌ها را در ژوئن 2011 به حراج گذاشت. یکی از این یادگاری‌ها، لباس سفید مریلین مونرو در یکی از صحنه‌های معروف "خارش هفت ساله" (1955) بود که 4.6 میلیون دلار فروخته شد. یک جفت کفش قرمز جودی گارلند در "جادوگر شهر زمرد" (1939)، یک کلاه و کلاه‌گیس متعلق به هارپو مارکس و لباس‌های فیلم "بن هور" (1959) و "شورش در کشتی بونتی" (1962)، هم فروخته شدند.
