همه چیز از آنجا شروع شد که گروهی از نوجوانان در یک اکران آزمایشی، از نسخه‌ی 131 دقیقه‌ای فیلم متنفر شدند. آر.کی.ئو وحشت‌زده، تدوین فیلم را به دست گرفت و آن را به 88 دقیقه کوتاه کرد.
بیش از دو سال بعد از اینکه ولز برزیل را ترک کرد، آر.کی.ئو به استودیوی سینه‌دیا در ریو دو ژانیرو که ولز در سال 1942 از آن به عنوان منبع استفاده می‌کرد، دستور داد حلقه‌های فیلم‌های «آمبرسون‌های باشکوه» و «سفر به درون ترس» (Journey Into Fear) را دور بریزند. آدِمار گونزاگا، صاحب سینه‌دیا که یک سینماگر و کلکسیونر فیلم بود، به آر.کی.ئو اطلاع داد که به دستورش عمل کرده است.
یادداشت‌های اصلی ولز درباره اینکه چگونه می‌خواست فیلم را تدوین کند، هنوز موجود است. اما به نظر می‌رسد صحنه‌های اضافی که روی زمین اتاق تدوین جا مانده بودند، نابود شده‌اند. با این حال، برخی افراد این موضوع را باور ندارند و هرچه بیشتر در این مورد می‌گذرد، بیشتر متقاعد می‌شوند که ممکن است هنوز جایی آن بیرون این فیلم‌ها وجود داشته باشند.
«د استوری» می‌گوید که ولز در زمان فیلمبرداری پروژه‌ی شکست‌خورده و ناتمامش «این همه حقیقت دارد» در برزیل، نسخه‌ای از «امبرسون» را برای تدوین دریافت کرده بود. طبق یادداشت‌های آر.کی.ئو، دو دسته از حلقه‌های فیلم «امبرسون» (14 حلقه و 10 حلقه دیگر) به برزیل فرستاده شدند تا ولز بتواند تدوین فیلم را به پایان برساند.
اینجاست که قضیه جالب می‌شود. در دهه‌ی 1990، جاشوا گروسبرگ، فیلمساز، با میشل دو اسپِریتو سانتو، یک آرشیودار و کلکسیونر فیلم، ملاقات کرد که ادعا می‌کرد نسخه‌ی تدوین‌شده‌ی ولز از «امبرسون» را در سینه‌دیا دیده است. این آرشیودار برزیلی بعداً به دنبال آن گشت، اما دیگر آنجا نبود – احتمالاً دور انداخته شده بود یا به یک کلکسیونر خصوصی فروخته شده بود.
بدین ترتیب، جستجوی وسواس‌گونه‌ی جاشوا گروسبرگ، فیلمساز، برای نسخه‌ی گمشده آغاز شد. او به سراغ آرشیوها رفت، با کلکسیونرها مصاحبه کرد و به مناطق مختلفی سفر کرد. سرنخ‌هایی وجود داشت که نشان می‌داد نسخه‌ی اصلی ولز واقعاً وجود دارد.
سال‌ها پیش، گروسبرگ و تیمش تقریباً به مدت دو ماه، در سراسر برزیل به دنبال نسخه‌ای از فیلم گمشده‌ی ولز گشتند اما هیچ نتیجه‌ای به دست نیامد.
سال گذشته، گزارش‌هایی مبنی بر بازگشت گروسبرگ به برزیل منتشر شد. او همچنین در حال ساخت یک مستند در مورد این جستجو برای بی‌بی‌سی است. اگر به نحوی، نسخه‌ای از نسخه‌ی 131 دقیقه‌ای «آمبرسون‌های باشکوه» هنوز وجود داشته باشد، احتمالاً باید این نسخه در آن کشور باشد.
به‌روزرسانی از جاشوا گروسبرگ در مورد نسخه گمشده‌ی «آمبرسون‌های باشکوه»
به‌روزرسانی جدیدی از خود جاشوا گروسبرگ در وبسایت طرفداران اورسن ولز (Wellesnet) منتشر شده است. او با دقت کلماتش را انتخاب کرده است:
می‌دانیم که همگی مشتاق هستید تا از نتایج تحقیقات ما درباره نسخه‌ی گمشده‌ی افسانه‌ای فیلم «آمبرسون‌های باشکوه» ساخته‌ی اورسن ولز مطلع شوید. خبر خوب این است که تیم جستجوی نسخه‌ی گمشده همچنان در حال پیگیری سرنخ‌های بیشتر است، در حالی که ما مصاحبه‌های بیشتری انجام می‌دهیم و تدوین مستند مورد انتظارمان را ادامه می‌دهیم. خبر بد این است که هنوز آماده‌ی افشای هیچ چیزی نیستیم... فعلاً.
گروسبرگ فاش کرد که محققان «برخی پرس‌وجوهای وسوسه‌کننده از طرفداران ولز دریافت کرده‌اند، که معتقدند اطلاعاتی درباره سرنوشت فیلم دارند – و در یک مورد خاص، حتی ادعا کرده‌اند که آن را در کودکی دیده‌اند!»
برایان رز، فیلمساز، به گاردین گفت: «آن‌عده کمی که نسخه اصلی ولز را دیده‌اند، معتقد بودند که بهترین فیلمی است که تا به حال دیده‌اند.» نسخه‌ی 88 دقیقه‌ای «آمبرسون‌های باشکوه» همچنان فیلمی فوق‌العاده است، اما هر بار که آن را تماشا می‌کنیم، حس آزاردهنده‌ای از «چه می‌توانست باشد» وجود دارد. فیلم حس یک اثر ناقص را القا می‌کند.
نسخه‌ی کوتاه‌شده‌ی فیلم در لیست 10 فیلم برتر تاریخ سینما در سال‌های 1972 و 1982 مجله‌ی Sight and Sound قرار گرفت. این فیلم در نظرسنجی سال 2012 در رتبه‌ی 81 قرار گرفت. اما در نسخه‌ی بازنگری‌شده‌ی این فهرست در سال 2022، جایی در میان 100 فیلم برتر پیدا نکرد.
