به گزارش ورایتی، تی‌یری فرمو مدیر جشنواره کن روز شنبه خبر درگذشت چیمینو را در توئیتر منتشر کرد و نوشت او در آرامش و در کنار عزیزانش درگذشت. فرمو نوشت: ما هم او را دوست داشتیم.
تاریخ تولد چیمینو عموماً 3 فوریه 1939 ذکر می‌شود، اما خیلی نکات در مورد زندگی او از جمله تاریخ تولدش در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
چیمینو که تبار ایتالیایی داشت، در دوران کاری خود هفت فیلم کارگردانی کرد. او که بزرگ‌شده در نیویورک بود، در 1963 با مدرک فوق لیسانس در رشته نقاشی از دانشگاه ییل فارغ‌التحصیل شد. بعد بازیگری و باله خواند. اولین فیلمش کمدی-درام جنایی "تاندربولت و لایت‌فوت" (1974) با بازی کلینت ایستوود و جف بریجز بود.
دومین فیلمش، "شکارچی گوزن" (1978) شاهکاری با موضوع جنگ ویتنام بود که برنده پنج جایزه اسکار شامل جوایز بهترین فیلم و بهترین کارگردان شد و جایگاهش را به عنوان یکی از هیجان‌انگیزترین کارگردانان موج نو سینمای آمریکا تثبیت کرد. داستان "شکارچی گوزن" درباره سه کارگر فولاد شهری کوچک در جنوب پیتسبورگ است که برای خدمت سربازی به جنگ ویتنام فرستاده می‌شوند. رابرت دنیرو، کریستوفر واکن، جان سویج، جان کازال و مریل استریپ در این فیلم بازی کردند.
سومین فیلم چیمینو، پروژه پرهزینه "دروازه بهشت" (1980) بود که از آن به عنوان معادل فاجعه در حرفه نمایش یاد می‌شود. شکست تجاری این فیلم باعث ورشکستی شرکت یونایتد آرتیستس شد که آن زمان سابقه‌ای 60 ساله داشت و موقعیت کاری خود چیمینو را هم نابود کرد. باقی فیلم‌های او هم بیشتر حکم پانویس را داشتند.
چیمینو به فیلمبرداری در لوکیشن معتقد بود و اصرار داشت مکان‌های واقعی بر نقش‌آفرینی بازیگران و بافت فیلم تأثیر فوق‌العاده‌ای دارد. هرچند او بخش زیادی از "دروازه بهشت" را در استودیویی در پارک ملی گلیشیر فیلمبرداری کرد، اما اصرارش بر اصالت کار، مدیران یونایتد آرتیستس را عصبانی کرد. حاصل کار فیلمی بسیار پرهزینه بود که استودیو را از پا درآورد. گذشته از این، "دروازه بهشت" با مدت زمان 219 دقیقه سینمادارها را هم از کوره به در برد.
یونایتد آرتیستس برای اینکه از میزان ضرر خود بکاهد، اکران آن را متوقف کرد. استودیو بعداً در 1981 یک نسخه کوتاه‌تر فیلم را روی پرده سینماها فرستاد که این اقدام هم وضع را بهتر نکرد. کریس کریستوفرسن در کلاسیک رمانتیک "دروازه بهشت" که داستان آن در وایومینگ سال‌های 1890 روی می‌دهد، نقش یک کلانتر را بازی می‌کند.
چیمینو بعد از "دروازه بهشت" فیلم‌های "سال اژدها" (1985)، "سیسیلی" (1987)، "ساعات ناامیدی" (1990)، "به دنبال آفتاب" (1996) و یکی از اپیزودهای فیلم "هر کس سینمای خودش" (2007) را کارگردانی کرد. ویژگی فیلم‌های او سبک بصری درخور توجه و مضامین بحث‌انگیز است.
چیمینو در سال 2012 در جشنواره فیلم ونیز تقدیر شد و جایزه پرسول جشنواره را گرفت. آلبرتو باربرا مدیر هنری جشنواره ونیز گفت: "این یک تقدیر بسیار با تأخیر از بزرگی یک فیلمساز رؤیایی است که یکی از پرشورترین و خلاق‌‌ترین صداها در صنعت فیلمسازی آمریکا در چهل سال اخیر است." آن سال نسخه ترمیم‌شده "دروازه بهشت" در لیدو به نمایش درآمد.
او سال گذشته نیز در شصت و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو جایزه یک عمر دستاورد را دریافت کرد و برگزارکنندگان جشنواره یک بخش مرور آثار را نیز به چیمینو اختصاص دادند.
