کمدی سیاه رمانتیک «خودجوش» (Spontaneous)، اولین تجربه برایان دافیلدِ نویسنده در مقام کارگردان است. «جین تفنگی دارد» (گوین اوکانر، ۲۰۱۵)، «پرستار بچه» (مک‌جی، ۲۰۱۷) و «زیر آب» (ویلیام یوبنک، ۲۰۲۰) از جمله آثار مطرحی هستند که دافیلد فیلم‌نامه‌های آن‌ها را نوشته است.

فیلم سینمایی «خودجوش» (Spontaneous) از ۲ اکتبر ۲۰۲۰ (یازدهم مهر) به صورت محدود در سینماهای ایالات متحده روی پرده رفت و بعد در ۶ اکتبر ۲۰۲۰ توسط پارامونت پیکچرز به صورت مجازی عرضه شد. این فیلم امتیاز میانگین ۷٨ از صد را از هفت منتقد در «متاکریتیک» گرفته است.

در این فیلم کاترین لانگفورد، چارلی پلامر، پایپر پرابو و راب هیوبل به ایفای نقش می‌پردازند. برایان دافیلد، نیکی کورتز، متیو کاپلان و Jordan Levin تهیه کننده‌های آن هستند. موسیقی توسط جوزف تراپانزه، فیلم‌برداری توسط آرون مورتون و تدوین توسط استیو ادواردز انجام شده است.

خلاصه داستان: وقتی دانش‌آموزان دبیرستانی شروع به «ترکیدن» می‌کنند، مارا و دیلن سال آخری، می‌کوشند در دنیایی زنده بمانند که هر لحظه می‌تواند آخرین باشد.

داستان فیلم براساس زاویه دید مارا و حتی دیلن روایت می‌شود. مارا در ابتدا به اطرافش خیلی اهمیتی نمی‌دهد و برای همین اولین سری انفجارها را با چشم خود نمی‌بیند و تنها بقایای خونین آن‌ها را می‌بیند. در مورد دیلن هم همین موضوع صدق می‌کند و تنها مارا برایش مهم بود و این اتفاقات باعث می‌شود تا دید بهتری به اطرافش پیدا کند. نکته هوشمندانه در کارگردانی فیلم نیز در همین بخش است که ما نیز مانند مارا و دیلن در ابتدا هیچ یک از انفجارها را قرار نیست ببینیم و کم کم زاویه بهتری به ما داده می‌شود تا اینکه در یک لحظه یک انفجار کامل را می‌توانیم مشاهده کنیم. این تغییر زاویه دوربین در حوادث شاید کمی خشونت فیلم را افزایش دهد و راستش فیلم تا حد زیادی در اواسط خشن و خونین می‌شود و شاید تماشای آن کمی هم سخت شود، اما فیلم در تلاش است که نشان دهد هیچکس در این دوره قرار نیست امنیت داشته باشد و حتی مارا بدترین ضربه ممکن را از این اتفاقات می‌خورد و او قرار است یاد بگیرد که زندگی پر از درد است و تنها باید ادامه داد و از زندگی لذت برد، چون زندگی کوتاه است و ممکن است نفر بعدی ما باشیم.

مالی فریمن درباره فیلم می‌گوید: «همانطور که از پیش انتظار می‌رفت، «خودجوش» اولین تجربه‌ی کارگردانی «برایان دافیلد»، یک اثر منحصربفرد است. او داستان فیلمش را از کتابی با همین نام اثر «آرون استارمر» اقتباس گرفته است. اما زاویه‌ی نگاه عجیب او به داستان و مضامینی مانند عشق و فقدان که در آن وجود دارد، بسیار جالب است. «خودجوش» در عین خون‌بار، بامزه و دردآور بودن، داستانی ناب و هوشمندانه درباره‌ی زندگی و عشق است.»

لزلی فلپرین منتقد درباره فیلم بیان می‌کند: «نویسنده و کارگردان «برایان دافیلد» که با این فیلم اولین تجربه‌ی کارگردانی خود را پشت سر می‌گذارد، از شوخ‌طبعی مناسبی برای تعدیل درد و تراژدی موجود در داستان استفاده کرده است. زیرداستان‌هایی که او طراحی کرده است در بطن داستان اصلی و به شکلی کنایه‌آمیز روایت می‌شوند. با اینکه برخی از بازیگران برای ایفای نقش دانش‌آموزان دوره‌ی دبیرستان، سن‌شان بالاتر است اما در مجموع گروه بازیگران همگی فوق‌العاده هستند.»

کاترین لانگفورد در نقش مارا و چارلی پلامر در نقش دیلن به قدری از عهده بازی در این فیلم برآمده‌اند که انگار این دو برای هم ساخته شده‌اند. 

بعد از تمام انفجارها، طنز تأثیرگذار و عشق سوزناکی که به تصویر کشیده شده، فیلم «خودجوش» یک درام کمدی نوجوانانه نادر است که در ۱۵ دقیقه پایانی مشتاق‌تر و جالب‌تر می‌شود و در بهترین حالت پایان می‌یابد. این یک فیلم خاص است. تماشای این فیلم متفاوت را از دست ندهید.