سی و یک نما - از "من بمیرم برات" پریناز ایزدیار در اولین ساعات حمله‌ی نظامی صهیونیست‌ها به ایران و به تهران شروع شد. از تصویر کودکی که این‌بار او عروسکش را گم نکرده بود، بلکه عروسکش او را برای همیشه گم کرد. همدلی ادامه داشت و دارد تا سلام نظامی والیبالیست‌های تیم ملی که الگویی شد برای بازیکن‌های نوجوان این تیم.
یاد بازی‌های جام جهانی قطر که به اعتراض، بعضی از فوتبالیست‌ها احترام درستی به سرود و پرچمشان نگذاشتند اما همان‌ها اگر امروز در میادین بین‌المللی بیایند، حتما سلام نظامی خواهند داد به پرچم و سرودی که در هر شرایطی، مهمترین نماد "ایران" است.
در فضای مجازی کُد آوردن از نادرشاه که گفته بود:
"در جنگل حیوان‌ها فرار می‌کنند اما درختان می‌ایستند"، شنیدن کلامی از سوپراستاری که نیاز به خودنمایی ندارد و می‌گوید: "من دیگر هیچ چیز نیستم جز ایران".
جملات امید بخش استاد شفیعی کدکنی و...
چقدر خوب که در این روزهای سخت با همیم که راه برای این جنگ زمانی باز شد که دست‌هایمان از هم جدا ماند.
