هما گویا (سی و یک نما)- به بهانه ی آزاد سازی خرمشهر هر سال در این روز یادداشتی می نوشتم و یا بهتر از آن اینکه هنرمندان جنوبی منت سرم می گذاشتند و از خرمشهر می گفتند.هرگز فراموش نمی کنم یادداشت "مسعود بهبهانی نیا" را با تیتر "ممد، بودی و دیدی" و یا یادداشت "مریم بوبانی" با تیتر : " و من های های گریستم". امسال اما به عمد صبر کردم تا ببینم آیا "نخل" که نماد فستیوال پیرهفتاد ساله ی "کن" است در شب آزادی شهر نخل های سوخته به "فروشنده" ای که عواملش فروشنده ی خاک وطن نبودند، می رسد یا نه و چه خوب که رسید.
