نقدی بر جشنواره مد و لباس فجر
پنج سالیست که به چند گانه ی جشنواره های فجر جشنواره مد و لباس هم افزوده شده است. جشنواره ای که امسال در کمال تاسف و تاثر تیر خلاصی بر وجهه و اعتبار خود زد تا به ناچار برای زنده شدنش در سال های بعد به انتظار معجزه ای بمانیم.
جشنواره ای که رسانه های تخصصی حوزه‌ی خود را نادیده گرفت تا به هر دلیل دانسته و نداسته ای واحد مرکزی خبر و خبرگزاری فارس را مورد تقدیر قرار دهد!
جشنواره ای که طراحان به نام بسیاری یا اسم آن را نشنیده اند و یا حضور خود را در آن دور از شآن و ارزش برند خود می دانند.
آژانس های مدلینگ معتبر و مجاز نیز به همین ترتیب. یا پذیرفته نشدند یا نخواستند که پذیرفته شوند.
جشنواره ای که در میان آیتم های اعطای جایزه و تقدیرش به طرز غریبی جاهای خالی غیر قابل پر کردنی وجود داشت. آخر در کجای این جهان فستیوالی با این عنوان برگزار می شود و بخشی از آن به پوشش چهره های شناخته شده‌ی مردمی اختصاص ندارد؟ آن هم یک ماه بعد از جشنواره فیلم که پوشش هنرمندانش بر روی فرش قرمز مورد توجه و سوال رسانه ها و مخاطبان بوده است؟ اساسا این سوال وجود دارد که ریشه ی اصرار به برگزاری چندین جشنواره در یک بازه زمانی یک ماه و نیمه‌ی از بهمن تا اواسط اسفند کجاست؟ که از بد شانسی موضوع پوشش و سبک باید تاریخ برگزاری جشنواره اش درست در زمانی باشد که عملا نه رسانه های مکتوب فرصت بازتاب آن را دارند و نه عموم مخاطبان مجال حضور و پیگیری اخبار آن را.
و متاسفانه تالار وحدت هم به تنهایی نمی تواند بار این همه نقص و اشتباه را از سوی برگزار کنندگان جشنواره بر دوش بکشد و در نهایت تالار محترم وحدت با همه‌ی وجهه، با معماری منحصر به فرد و امکانات کم نظیر صحنه ای عملا تبدیل به یک استیج ساده می شود که از قابلیت هایش به درستی استفاده نشده است.
بماند که "محمد سلیمی" مجری ای که در دو دوره‌ی اول و چهارم اجرای تخصصى مراسم اختتامیه را بر عهده داشت و در این دوره هم آیین افتتاحیه‌ی جشنواره را اجرا کرده بود ، در لحظات پایانی بدليل فقدان استاندارد هاى جشنواره اى با نام بزرگ ملى فجر از اجرای این مراسم انصراف داد.
به خاطر دارم که در جشنواره‌ی سال گذشته اعطای جوایز بخش نمایشگاهی و تقدیر از رسانه های فعال در انتهای سالن نمایشگاه مصلی با پایین ترین سطح چیدمان و فرم برگزار شد درست مانند نگاه و رویکرد دولتی‌ای که به مقوله‌ی پوشش وجود دارد همانقدر بی اهمیت و سطحی؛ مثل همان صندلی های سال گذشته با پایه های آهنی و روکش مخمل قرمز رنگ! نکته ای که گویا قرار بود در جشنواره‌ی امسال با تلاش های مذبوحانه‌ا‌ی مانند دست به دامان اسم و رسم تالار وحدت شدن اصلاح یا سرپوشیده شود که نشد و بعید می دانم مخاطب آگاه این حوزه نداند که در پس این ظاهر سازی های پر طمطراق در حقیقت همان صندلی های کرایه ای آهنی در حال خود نمایی هستند.
*عکس مربوط به ریحانه محمودی در مراسم سال گذشته جشتواره مد و لباس فجر
