سالی که گذشت سال او بود در جشنواره فیلم فجر دل تمام داوران را برد و در میان نامزدهای بهترین بازیگر نقش مکمل زن خوش نشست، در جشن منتقدین سینمایی نیز.
جالب این که نقش‌هایش به ظن خود کوتاه بود و به اذعان مخاطبان و منتقدان اثرگزار و الهام بخش.
در رده‌ی سنی او چنین خوب کم داریم. مسلط، روان، درخشان بدون اکت های اگزجره و بزرگ نمایی در حضورش که برای بازیگری باسابقه‌ی طولانی در تئاتر اتفاقی مهم و کمتر دست یافتنیست.
او تا دلتان بخواهد خاک صحنه خورده و استخوان خرد کرده در آن، جایزه گرفته و تقدیر شده و... ورودش به تلویزیون اما با "پیامک از دیار باقی" سیروس مقدم اتفاق افتاد و بعد هم در سه اثر تلویزیونی دیگر از این کارگردان حضور داشت.
در سینما در "چهارشنبه" و "امروز" دیده شد اما در ویلایی ها و سد معبر خیره کننده بود. به قول خودش "ریزه کاری ها کم کم مثل یک زیوری نقش را آراسته می‌کند" و او به حق در هر دو فیلم نقشش و فیلم را آراسته بود.
این روزها مینی سریالی از سریال "روزهای بهتر"با حضور او از شبکه سوم سیما پخش می‌شود به نام "نامه آخر" به کارگردانی "دانش اقباشاوی"، گیتی قاسمی در این سریال به تنهایی غوغاییست.تصویری متفاوت از یک مادر شهید در گذشته و حال که یکی از سکانس های تحسین برانگیز بازی وی در زمان شنیدن خبر شهادت فرزندش است که می دود و با تمام هیکلش داخل چشمه می نشیند؛ سر در آب فرو می برد و شاید حدود یک دقیقه‌ی تمام بدون کات دور بین بی نفس می ماند و وقتی سرش را بیرون می‌آورد با چهره ای رنگ پریده فریاد می کشد و فقط...از خدا صبر طلب می‌کند و بس
او حیرت انگیز است کاش سینما زودتر پیدایش کرده بود کاش زودتر با او آشنا شده بودیم. باز هم شکر که حضورش غنیمتیست در وانفسای هنرفروشی و هنر خری‌های بعضی از "به اصطلاح" بازیگران.
