«اگر خواهان شهرت هستید و دوست دارید تندیسی زیبا از شما ساخته شود، فیلمنامهنویس نشوید...» این نقل قولی است از ژان‌کلود کریر که خودش آن را نقض کرد. کریر در دنیای سینما نامی آشنا است. او که برای اقتباس سینمایی از رمان «بار هستی» نوشته میلان کوندرا نامزد جایزه اسکار شده بود، دوستی نزدیکی با لوئیس بونوئل داشت.
خانواده کریر در گفتگو با خبرگزاری فرانسه درگذشت این سینماگر را تایید و اعلام کرده‌اند که او به مرگ طبیعی در پاریس از دنیا رفته است.
همکاری کریر با بونوئل به خلق فیلمنامه آثاری چون «زیبای روز»، «جذابیت پنهان بورژوازی» و «شبح آزادی» منجر شد.
نهال تجدد، نویسنده ایرانی، همسر ژان‌کلود کَریِر است و برای همین این هنرمند سرشناس، بارها به کشورمان سفر کرده بود.
«ژان کلود کریر» در موزه سینما/ برنده اسکار در ایران
کریر سینماگر پرکاری بود و بیش از ۷۵ اثر سینمایی که در کارنامه دارد. از دیگر کارهای مطرح او در عالم سینما می‌توان به نوشتن فیلمنامه‌های آثاری چون «والمونت» به کارگردانی میلوش فورمن اشاره کرد.
او در همکاری با فولکر شلوندورف فیلمنامه «طبل حلبی» را نوشته بود. این فیلم برنده نخل طلای جشنواره فیلم کن و اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان شد.
از این فیلمساز برجسته سال ۲۰۱۴ برای یک عمر فعالیت هنری با اهدای جایزه افتخاری اسکار تقدیر شد.
ژان‌کلود کریر وقتی در سال ۲۰۱۴ اسکار افتخاری را در دست گرفت، باز به قدرندیدگی نویسندگان اشاره کرد و گفت: «دوست دارم چیزی درباره این واقعیت بگویم که این اسکار به یک فیلمنامهنویس اهدا شده است. از این بابت خیلی خوش‌حالم چون بیش‌تر وقت‌ها، نویسنده‌ها فراموش می‌شوند یا مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند. آن‌ها مثل سایه‌هایی هستند که از میان تاریخ سینما می‌گذرند. نام آن‌ها در نقدها نمی‌آید. خیلی غم‌انگیزست؛ اما آن‌ها همچنان سینماگرند. به همین دلیل امشب می‌خواهم این مجسمه کوچک بسیار ارزشمند را با همه هم‌قطارانم سهیم شوم، چه آن‌هایی که می‌شناسم و چه کسانی که در سراسر جهان نمی‌شناسم. پس همه ما از شما تشکر می‌کنیم.»
