ریحانه محمودی/ سی و یک نما_ مدتی‌ست که فیلمسازان ایرانی بیش از پیش به سراغ بازیگران خارجی، به خصوص بازیگران زن خارجی برای ایفای نقش در فیلم‌هایشان می‌روند. یکی از دلایلش می‌تواند آزادی آن‌ها برای حضورِ بدون حجابِ معمول و مرسومِ بازیگران زن ایرانی باشد اما دقت داشته باشیم که نتیجه‌ی این انتخاب‌ها اگر براساس ضرورت و نیاز نباشد گاه به گاه مضحک و البته مضر است.
ریحانه محمودی/ سی و یک نما_ برگزاری جششنواره‌ی فیلم فجر به عنوان یک رویداد سینماییِ بزرگ و مهم که حدود دو هفته به طول می‌انجامد و چهره‌های سینمایی، اصحاب رسانه و عموم مردم را با خود همراه دارد با چالش‌ها و حساسیت‌های بالایی رو به روست. هر سال، این مهم به طرق مختلف، با نواقص و ایراداتِ قابل توجهی عجین بود که در فجر ۳۷ به میزانِ شایسته‌ای از آن کاسته شده بود. هر چند همچنان جشنواره نتوانست بر سر قولش بماند و اسامی اصحاب رسانه از عکاس و خبرنگارانی که در پردیس ملت حضور دارند، به صورت شفاف اعلام کند و ما همچنان شاهد حضور و جولان دهیِ برخی از رسانه‌های بی نام و نشان در پردیس ملت بودیم؛ صفحه‌های اینستاگرامی (با حقه‌ی ارسال اسامی از طرف رسانه‌های بدون فعالیت و خاک گرفته) با ۳ خبرنگار و دو عکاس و سایت‌های غیر فعال هم به همین ترتیب و الی آخر. در ادامه‌ی این مطلب به بررسی نکاتی درباره‌ی برگزاری جشنواره سی و هفتم فیلم فجر خواهیم پرداخت.
سی و یک نما_ اختتامیه جشنواره سی و هفتم فجر با هفت سیمرغ برای فیلم "شبی که ماه کامل شد" در حالی به پایان رسید که دو فیلم "متری شیش و نیم" سعید روستایی و "سرخ پوست" نیما جاویدی در حالی ناکام های این جشنواره شدند که ببشترین رای را از نگاه مردم به خود اختصاص داده اند. در این میان، "ماجرای نیمروز ۲/ رد خون" به کارگردانی محمدحسین مهدویان هم اقبالی متفاوت از فصل اول خود نداشت.
سی و یک نما_ دقایقی پیش ابراهیم داروغه زاده دبیر سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر اسامی نامزدهای این دوره از جشنواره را به شرح زیر اعلام کرد:
سی و یک نما* _ از ابتدا قرار بر این بود که سردبیر و هر کدام از دبیران تحریریه‌ی سی و یک نما در پایانِ سی و هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر، یک فیلم را به عنوانِ بهترین فیلم از نگاه خود معرفی کنند. وقتی در نهایت همه به یک فیلم و یک نام رسیدیم تصمیم گرفتیم مجموعه‌ای از نگاه‌ها و نظراتِ تحریریه‌ی سی و یک نما را در قالب یک مطلبِ واحد بر روی خروجی سایت قرار دهیم.
هما گویا/سی و یک نما – استاد! سلام عرض کردم. آقای مسعود خان فراستی، ساز مخالف نقد سینمای ایران که این روزها در برنامه ی «هفت» اصلا نمی شناسمت.خیلی ها مخالفت بودند و هستند، اما من جزوشان نبودم و حالا هستم. برای من قابل احترام بودی چون شهامت این را داشتی که از عقیده ات دفاع کنی که این روزها، حتی نقد نوشتن با شهامت هم "شهامت" می خواد. در گوشی بگم که من هم این شهامت رو دارم وپای عواقبش بوده و هستم.
ریحانه محمودی/ سی و یک نما_ "دیدن این فیلم جرم است" تلنگری به سینمای دهه هفتادِ ابراهیم حاتمی کیا و روزهای اوجش می‌زند و "۲۳ نفر" ادای دِینی‌ست به اتفاقی مهم در خلال جنگ میان عراق و ایران که در تاریخ ثبت شده است. آنچه در ادامه می‌خوانید نگاهی به این دو فیلمِ نمایش داده شده در هفتمین روز از جشنواره فیلم فجر در سینمای رسانه است.
هما گویا/سی و یک نما – یکی از اتفاق‌هایی که در مورد فیلم‌های جشنواره فجر همیشه در بین اصحاب رسانه و منتقدین رواج داشته و امسال به اوج خود رسیده است؛ پیش داوری درباره‌ی فیلم‌هایی است که هنوز ندیده‌ایم و اوج این اتفاق شب گذشته در مورد دو فیلم «طلا» و «شبی که ماه کامل شد» افتاد که تصادفا در دو سانس پشت سر هم در سینمای رسانه اکران شد.
ریحانه محمودی/سی و یک نما_ به یقین یکی از فیلم‌هایی که با پیش زمینه‌ی کاملاً مثبت در انتظار اکرانش در سینمای رسانه بودیم، فیلم "شبی که ماه کامل شد" ساخته‌ی نرگس آبیار بود.
ریحانه محمودی/ سی و یک نما_ سومین روز از جشنواره فیلم فجر با نمایش فیلم‌هایی همراه بود که هر کدام، واکنش‌های متفاوتی از سوی منتقدان و اصحاب رسانه را به همراه داشت. در ادامه‌ی این مطلب با نگاهی کوتاه به سه فیلم "ناگهان درخت"، "قصر شیرین" و "سمفونی نهم" همراهمان باشید.
