عسل فرجی – به دیدن یک نمایش کمدی میروم. نمایشی که اول از همه عنوان آن مرا به دیدنش ترغیب می کند ."فیسپوک"!. و دوم اینکه می دانم یک تئاتر لاله زاری است که در این کنج تهران مهجور مانده اما پر تماشاچی است. می دانم که اولین کارگردانش "سعدی افشار" بوده و حالا حسین بابائی شاگرد او به یاد استادش و برای زنده نگه داشتن این هنر قدیمی دوباره آن را به صحنه آورده است.با فیسپوک می خندم و به یاد نوستالژی هایم در هنر به دست فراموشی سپرده "رو حوضی" می افتم و همین بهانه ای می شود تا با حسین بابائی هم کلام باشم و او نیز با همه خستگی دعوت مرا می پذیرد.
