صحرا اروجلو /سی و یک نما-"اتوبوسی به نام هوس" به اندازه ای از نظر دراماتولوژی قدرتمند است وآنچنان الیا کازان از عهده ی به تصویرکشیدن این نمایشنامه روبه روی دوربین برآمده است که نزدیک شدن به آن؛ کاری است کارستان چرا که مارلون براندوی استثنایی این فیلم را بهترین تجربه ی بازیگری خود می داند و ویویان لی آنقدر در این اثر شاخص بوده که حتی درخشش در فیلم برجسته ی "بربادرفته: هم نتوانسته خللی به آن برساند و مسلما حتی نیم نگاهی به این اثر برای خلق یک نمایش، از نویسندگی تا کارگردانی و از کارگردانی تا بازیگری بسیار ریسک بالایی است، به خصوص در بازیگری، وقتی قرار باشد تداعی بزرگان تکرار نشدنی و اسکار گرفته ی سینمای کلاسیک جهان باشی. اتفاقی که به نظر می رسد در نمایش "هوس و هفت دقیقه" از مرز این هراس گذشته باشد.
