صحرا اروجلو /سی و یک نما-"اتوبوسی به نام هوس" به اندازه ای از نظر دراماتولوژی قدرتمند است وآنچنان الیا کازان از عهده ی به تصویرکشیدن این نمایشنامه روبه روی دوربین برآمده است که نزدیک شدن به آن؛ کاری است کارستان چرا که مارلون براندوی استثنایی این فیلم را بهترین تجربه ی بازیگری خود می داند و ویویان لی آنقدر در این اثر شاخص بوده که حتی درخشش در فیلم برجسته ی "بربادرفته: هم نتوانسته خللی به آن برساند و مسلما حتی نیم نگاهی به این اثر برای خلق یک نمایش، از نویسندگی تا کارگردانی و از کارگردانی تا بازیگری بسیار ریسک بالایی است، به خصوص در بازیگری، وقتی قرار باشد تداعی بزرگان تکرار نشدنی و اسکار گرفته ی سینمای کلاسیک جهان باشی. اتفاقی که به نظر می رسد در نمایش "هوس و هفت دقیقه" از مرز این هراس گذشته باشد.
صحرا اروجلو/ سی و یک نما - آریان گروه موسیقی پاپ ایرانی بود که کار خود را از نیمه نخست سال ۱۳۷۸ با ۱۰ عضو آغاز کرد و شروع جدی بود برای یک گروه موسیقی متشکل از موزیسین و خوانندگان مرد در کنار سه همخوان زن که دستی نیز به قلم برای سرودن شعر داشتند. گروهی با تحصیلات عالیه، با پرستیژ و هماهنگ از طراحی لباس تا نوع اجرا آن هم در زمانی که موسیقی پاپ در ایران بعد از انقلاب اولین گام های رشد را برمیداشت و به این ترتیب این گروه تبدیل به یکی از موفق ترین و محبوب ترین گروه های موسیقی شد که راه را برای خیلی از جوان ها باز کرد.
