فریبا شکور صفت(سی و یک نما )- دلتنگیهای آدمی را باد ترانه ای میخواند و آرزوهایش را آسمان پر ستاره نادیده میگیرد. این شعر شاملو را هر وقت دلم از دنیا میگرفت زیر لب تکرار میکردم. بارها و بارها آن را تکرار کرده ام .غافل از آنکه به جنس دلتنگی توجه ای کرده باشم. در خندوانه مهمانی را دیدم که گریه اش را از دلتنگی های کودکی اش پنهان می کرد و افسوس کودکی ای را می خورد که در آن کودکی نکرده بود. او در زمانی که برای بازی کردن و شاد بودن خلق شده بود، بازی نکرد و شاد نبود.
