سریال "سووشونِ" نرگس آبیار بیشتر از اینکه یک سریال کم مخاطب و ضعیف باشد سریالی است که لطمه‌ی بزرگی از نظر شناخت ادبی به رمان خانم دانشور زده است.
خیلی از نسل‌های جوان بعد از دیدن "فیلم بربادرفته"، این اثر را با اشتیاق در سراسرِ دنیا خواندند و این اتفاق برای کتاب "دائی جان ناپلئون" هم افتاد.یا "دیوانه از قفس پرید" و "پیرمرد و دریا".آنهایی که چندان اهل کتاب خواندن نبودند اما کنجکاو شدند تا اقتباس سینمایی را با کتاب مقایسه کنند.
اما این روزها بهره بردن از جلوه‌های بصری یک بازیگر بسیار خوب مثل "آزاده صمدی" که بدلیل سرزدن بیش از اندازه به کلینیک‌های زیبایی، دیگر چهره اش مناسب هر نقشی نیست توهین به مخاطب است. گرچه بازی او همیشه قابل قبول بوده اما حالا در سریال سووشون او بیشتر شبیه کیم "کارداشیان" با لباس هندی شده تا سودابه هندی. رمان خانم دانشور.
شکل و شمایل زن زیبای هندی در آن دوره تعریف دیگری داشت. مثلا از ویژگی‌های زنان زیبای هندی آن زمان بینی کمی درشت و صورت گرد بود و نه بینی عروسکی و صورت زاویه‌دار.
حالا اگر انتخاب این است و کلوزآپ این چهره و گریم را برای جذب مخاطب گرفته اید و پول برای تعریف و تمجید خرج کرده اید،قبول . اما در اینجا تاسفم برای آنهایی است که فکر نمی‌کردم فروشنده باشند اما متوجه شدم قیمتشان بالاست یا اینکه کسی تا به حال جرات نکرده به آنها پیشنهاد نظرفروشی و قلم فروشی بدهد.
به نظرم وقتش رسیده که صاحبانِ سریالِ سووشون "نرگس آبیار" که کوچکترین نشانی از نبوغ ثابت شده‌ی این خانم‌ فیلمساز ندارد، بازی را عوض کنند و از زمین تبلیغات غیر واقعی و مخارج سنگین آن بیرون بزنند که یقینا تاثیر منفی خواهد داشت چرا که ما مخاطبان باهوشی داریم و شاید با یک تدوین دوباره بتوانند به این سریال جان بدهند.سریالی که به نظر می رسد خانم آبیار در زمان ساخت آن بیشتر رویای "بامداد خمار" را در سر می‌پرورانده است. البته یک نکته که باید به آن اشاره کنم و بازی درخشان "فرشته صدرعرفایی" احترام قائلم ودر سووشون تا به اینجا "مجید صالحی" و"ترلان پروانه" بازی‌هایی بهتر از نقش‌های اصلی داشته ‌اند.
هما گویا